Από αιματηρές συγκρούσεις και πόλεμο στον κόσμο της ίντριγκας και της αίγλης, η ιστορία της Ελλάδας και των Ελλήνων έχει καλυφθεί (κυριολεκτικά) από το TIME -το μεγαλύτερο ενημερωτικό περιοδικό με εβδομαδιαία κυκλοφορία στον κόσμο- από την ιστορική έναρξη της δημοσίευσης το 1923.
Ευρέως γνωστό ως ένα από τα πιο δημοφιλή περιοδικά στην ιστορία, τα εξώφυλλα του TIME προσφέρουν μια μοναδική ματιά στην πολυτάραχη ιστορία της Ελλάδας. Η ιστοσελίδα pappaspost.com παρουσίασε μια συλλογή από 13 εξώφυλλα που αποτελούν ένα καταπληκτικό φακό για την ιστορία της Ελλάδα και των Ελλήνων.
Ελευθέριος Βενιζέλος
(18 Φεβρουαρίου 1924)
Από Κρητικός επαναστάτης μέχρι και αξιοθαύμαστος πολιτικός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ο πρώτος ανεξάρτητος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Το περιοδικό TIME αφιέρωσε αυτό το εξώφυλλο για το Βενιζέλο λίγο μετά αφότου παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του (μόλις ένα μήνα μετά την επιστροφή του στην εξουσία για τέταρτη φορά μέσα στα 14 χρόνια της μακρόχρονης καριέρας του στην πολιτική). Το νέο υπουργικό συμβούλιο σχεδιάστηκε από τον Γιώργο Καφαντάρη και αποτελείτο από τους λεγόμενους Βενιζελικούς -εκείνοι που υποστήριξαν τον Βενιζέλο στην δυνατή μάχη του για την εξουσία εναντίον του βασιλιά. Σύμφωνα με το περιοδικό TIME, αυτή ήταν “η απόδειξη ότι η δύναμη του Βενιζέλου εξακολουθεί να κυριαρχεί στην πολιτική κατάσταση”. Όταν ο Βενιζέλος εξελέγη και πάλι πρωθυπουργός το 1929, εισήγαγε μία αξιοσημείωτη περίοδο ανάπτυξης για την Ελλάδα, η οποία περιελάμβανε την ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδος και του Εθνικού Θεάτρου, καθώς και πάνω από 3.000 σχολεία.
Βασιλιάς Γεώργιος Β’
(4 Νοεμβρίου 1940)
Ένα πορτρέτο του βασιλιά Γεωργίου Β’ κοσμούσε το εξώφυλλο του πρώτου θέματος του περιοδικού TIME, αναφερόμενο στην ιταλική εισβολή στην Ελλάδα στις 28 Οκτώβρη του 1940 -μια αιματηρή τροπή των γεγονότων που προετοίμασε την είσοδο της Ελλάδας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. “Αυτή την εβδομάδα, ο πόλεμος ήρθε επιτέλους στα Βαλκάνια, στην πιο αδύναμη χώρα, αλλά και στην μοναδική χώρα που είναι τόσο αποφασισμένη να αντέξει”, έγραψε το περιοδικό TIME στην πρώτη παράγραφο. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’, ως ανώτατος διοικητής, έμεινε στην Αθήνα προεδρεύοντας στις συνεδριάσεις του Πολεμικού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκαν στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια. Αλλά όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν τον Απρίλιο του 1941, κατέφυγε στην Κρήτη, όπου ανέλαβε μια εξαντλητική πεζοπορία (με μουλάρια) μέσα από βουνά στην νότια ακτή της Ελλάδας. Το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Decoy περίμενε με σκοπό να πάρει τον βασιλιά στην Αίγυπτο -ένα σκαλοπάτι για το Λονδίνο, όπου ίδρυσε γραφεία για την κυβέρνηση-στην-εξορία.
Αλέξανδρος Παπάγος
(16 Δεκεμβρίου 1940)
O Αλέξανδρος Παπάγος ήταν επικεφαλής διοικητής του Ελληνικού Στρατού κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου -μία από τις πολλές συγκρούσεις της Ευρώπης, που ήταν μέρος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ιταλοί εισέβαλαν στις 28 Οκτώβρη του 1940, όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο του Ιταλού ηγέτη Μπενίτο Μουσολίνι να αφήσει τα ιταλικά στρατεύματα να περάσουν από την Ελλάδα, αλλιώς θα αντιμετώπιζε πόλεμο. Ο ιταλικός στρατός εισέβαλε στην Ελλάδα σχεδόν αμέσως. Αλλά ο Παπάγος τους περίμενε. Ηγήθηκε επιτυχώς της αντίστασης, δρομολογώντας μία αντεπίθεση σε ολόκληρο το μέτωπο τον Νοέμβριο. Ανάγκασε τους Ιταλούς να υποχωρήσουν, ωθώντας τους πίσω στα αλβανικά σύνορα.
Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
(1 Οκτωβρίου 1945)
O Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός υπηρέτησε ως αντιβασιλέας της Ελλάδας μεταξύ 1944 (αμέσως αφότου οι Γερμανοί έφυγαν, τερματίζοντας τέσσερα χρόνια κατοχής) και το 1946, όταν ο Βασιλιάς της Ελλάδας επέστρεψε από την εξορία. Το περιοδικό TIME περιγράφει τον Δαμασκηνό, ο οποίος εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος το 1938, ως ένας άνθρωπος της δράσης που “συγκρατεί τα πλήθη, ενώ σέβεται τις ελευθερίες τους”. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Δαμασκηνός τάχθηκε εναντίον της γερμανικής δίωξης των Ελλήνων Εβραίων. Έστειλε μια έντονα διατυπωμένη επιστολή προς τους γερμανούς αξιωματούχους, λέγοντας ότι “ανησυχούσε βαθιά για την τύχη των 60.000 συμπολιτών μας, οι οποίοι είναι οι Εβραίοι”.
Βασιλιάς Γεώργιος Β’
(24 Φεβρουαρίου 1947)
Εξαντλημένος και αδύναμος ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ είχε λίγους λόγους για να χαμογελάει. Απεικονίζεται στο εξώφυλλο του περιοδικού TIME, όπου τόσο η Ελλάδα όσο και αυτός περιγράφονται ως Αγέλαστος. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ είχε επιστρέψει στην Ελλάδα πέντε μήνες νωρίτερα για να βρει το Βασιλικό Παλάτι λεηλατημένο και μία χώρα που αντιμετώπιζε οικονομική κατάρρευση και εμφύλιο πόλεμο. Σύμφωνα με το περιοδικό ΤΙΜΕ, η Αθήνα δεν γιόρτασε το ετήσιο καρναβάλι της. “Οι άνθρωποι, στο όνομα των ευτυχισμένων χρόνων, δεν περισκιρτούσαν ανάμεσα στους δρόμους πίσω από το γαϊτανάκι. Η Ελλάδα ήταν από τα πιο δυστυχισμένα έθνη της Ευρώπης”. Το περιοδικό αναφέρθηκε σε μια δήλωση από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ George Marshall, ο οποίος κάλεσε την Ελλάδα να θέσει υπό έλεγχο το χάος της. Αλλά δεδομένου ότι η βρετανική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε πλέον να στηρίζει οικονομικά την Ελλάδα, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ένα τεράστιο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας με σκοπό να σώσουν την Ελλάδα και το σύνολο της Δυτικής Ευρώπης.
Μάρκος Βαφειάδης
(5 Απριλίου 1948)
Το περιοδικό TIME περιέγραψε τον Μάρκο Βαφιάδη ως τον “Καπετάνιο των Πεδίων”. Ήταν ο διοικητής των δυνάμεων του Κομμουνιστικού Κόμματος στον Εμφύλιο πόλεμο το 1946-1949. Κατά τη διάρκεια της φασιστικής κατοχής στην Ελλάδα (1941-1944) ήταν ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού στη βόρεια Ελλάδα. Ήταν διοικητής του Δημοκρατικού Στρατού στην Ελλάδα και ο πρόεδρος της προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, της «κυβέρνησης των βουνών», που έχει συσταθεί για την μάχη της ελληνικής ανεξαρτησίας μετά τον πόλεμο. Στο ξεκίνημα του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, ο Βαφειάδης είχε μία αποτελεσματική αντάρτικη στρατηγική και ήλεγξε περιοχές από τη Φλώρινα έως την Αθήνα, καθώς και περιοχές της Πελοποννήσου (αλλά μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα).
Βασίλισσα Φρειδερίκη
(26 Οκτωβρίου 1953)
Κόρη ενός πρίγκιπα του Αννόβερου, η Φρειδερίκη ήταν πριγκίπισσα του Αννόβερου, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας πριν παντρευτεί τον πρίγκιπα Παύλο, τον διάδοχο του θρόνου της Ελλάδας το 1938. Οι δυο τους έγιναν ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα της Ελλάδας το 1947. Το εξώφυλλο του περιοδικού TIME αναφέρεται στις προετοιμασίες της Βασίλισσας Φρειδερίκης για την πρώτη επίσκεψη της στις ΗΠΑ. Αποφασισμένη να ντυθεί ανάλογα με την περίσταση, η Φρειδερίκη απευθύνθηκε στον διάσημο Παριζιάνο στυλίστα Jean Desses, ο οποίος γεννήθηκε στην Αίγυπτο από Έλληνες γονείς. Σύμφωνα με το περιοδικό TIME, o Desses είπε στην Φρειδερίκη να ντυθεί απλά και “να είναι όπως κάθε αμερικάνικο κορίτσι”. Σχεδίασε ολόκληρη την γκαρνταρόμπα της. Η Φρειδερίκη κατέληξε να “κλέβει” τo αμερικάνικο προσκήνιο με τα εκθαμβωτικά κοσμήματα της και τα σατέν φορέματα της.
Σταύρος Νιάρχος
(6 Αυγούστου 1956)
Ο Σταύρος Νιάρχος, γεννημένος από Ελληνοαμερικάνους γονείς στην Αθήνα το 1909, μεγάλωσε για να γίνει ο ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου ιδιωτικού στόλου δεξαμενόπλοιων και ένας από τους πιο διάσημους μεγιστάνες της ναυτιλίας στην Ελλάδα. Το περιοδικό TIME λέει την ιστορία του Νιάρχου από το κατάστρωμα των 190-ποδιών, τη σκούνα Creole με τα τρία κατάρτια -το μεγαλύτερο ιδιόκτητο ιστιοπλοϊκό σκάφος στον κόσμο. Με γαλλικά ιμπρεσιονιστικά έργα που διακοσμούν τους τοίχους της τραπεζαρίας του πλοίου, το Creole δανείστηκε από τον Νιάρχο σε ένα βρετανικό πλήρωμα στον αγώνα του 1956 μεταξύ του Torbay στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας, τον Ιούλιο του 1956.
Περίπου 20 πλοία έλαβαν μέρος στον αγώνα. Ήταν ένας αγώνας από τα μεγαλύτερα ιστιοφόρα στον κόσμο που διοργανώθηκε από τον Bernard Morgan, ένα δικηγόρο του Λονδίνου.
Μαρία Κάλλας
(29 Οκτωβρίου 1956)
Η Ελληνοαμερικάνα Μαρία Κάλλας, μία από τις πιο γνωστές τραγουδίστριες της όπερας του 20ου αιώνα, κόσμησε το εξώφυλλο του περιοδικού ΤΙΜΕ μετά την άφιξή της στις Ηνωμένες Πολιτείες για να παρουσιαστεί στο New York Metropolitan Opera. Η Κάλλας “άνοιξε” τη 72η σεζόν με μία ηγετική παρουσίαση. Το περιοδικό την περιέργαψε ως «πριμαντόνα» και «απαραίτητη κυρία, ένα απίστευτο πλάσμα που έχει αναγνώριση, ντυμένη με δόξα και περπατημένη σε ένα δρόμο στρωμένο με χρήματα, κοσμήματα και εραστές». Το περιοδικό επικεντρώθηκε επίσης στη δύσκολη σχέση της Κάλλας με τη μητέρα της και σε κάποιες δυσάρεστες “ανταλλαγές” μεταξύ τους.
Βασιλιάς Κωνσταντίνος
(28 Απριλίου 1967)
Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’ περιγράφεται ως ο “Πολιορκημένος Βασιλιάς” της Ελλάδας στο εξώφυλλο του περιοδικού ΤΙΜΕ, το οποίο αναφέρθηκε στα δραματικά γεγονότα του πραξικοπήματος της χώρας στις 21 Απριλίου του 1967. Με το πρόσχημα της καταπολέμησης της κομμουνιστικής ανατροπής, ο δεξιός στρατός με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και συνταγματάρχες τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Νικόλαο Μακαρέζο κατέλαβε την εξουσία. Χρησιμοποίησαν μια στρατηγική της έκπληξης και της σύγχυσης για να αναλάβουν τον έλεγχο της Αθήνας. Λίγα μπορούσε να κάνει ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, καθώς τα τανκς περικύκλωσαν το παλάτι του. Ορκίστηκε στους δικτάτορες ως τη νόμιμη κυβέρνηση της Ελλάδας και αποφάσισε να συνεργαστεί. Πολλά χρόνια αργότερα, ο Κωνσταντίνος αποκάλυψε ότι είχε συνεργαστεί προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να οργανώσει αντιπραξικόπημα για τον εκτοπισμό της χούντας -κάτι που δεν έκανε ποτέ. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο έκτος και τελευταίος μονάρχης της ελληνικής Βασιλικής οικογένειας.
Αριστοτέλης και Τζάκι Κένεντυ Ωνάσης
(25 Οκτωβρίου 1968)
Το εξώφυλλο του ΤΙΜΕ ασχολήθηκε με τον γάμο της πρώην Πρώτης Κυρίας Τζάκι Κένεντυ και του Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση. Ο γάμος τους ένωσε την αμερικανική αίγλη με τον ευρωπαϊκό πλούτο. Η 39χρονη Τζάκι παντρεύτηκε τον 62χρονο Ωνάσης, πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Τζον Κένεντυ. Οι δύο τους ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου στην Ελλάδα στο ιδιωτικό νησί του Ωνάση, τον Σκορπιό στις 20 Οκτωβρίου του 1968. Το αμερικανικό κοινό ήταν αμείλικτο προς την Τζάκι -η υπάκουη χήρα ενός πολύ-αγαπημένου πρόεδρου, ο οποίος είχε περιγράψει κάποτε τα χρόνια της προεδρίας του συζύγου της ως ένας Αμερικανός Camelot. Η άψογη εικόνα της αμαυρώθηκε για πάντα όταν παντρεύτηκε τον Ωνάση. Ο τίτλος μιας εφημερίδα ούρλιαζε: «Τζάκι, πώς μπόρεσες;”.
Μιχάλης Δουκάκης
(2 Μαΐου 1988)
Μπορεί να ενώσει τους Δημοκρατικούς; Αυτό ήταν το ερώτημα του περιοδικού TIME για τον Μιχάλη Δουκάκη, τον Ελληνοαμερικάνο κυβερνήτη της Μασαχουσέτης, που ήθελε να γίνει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Δουκάκης σχεδόν τα κατάφερε στον Λευκό Οίκο. Κέρδισε το Δημοκρατικό Κόμμα στην υποψηφιότητα για πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, νικώντας περισσότερο από μισή ντουζίνα άλλους διεκδικητές για το χρίσμα. Γιος Ελλήνων μεταναστών, ο Δουκάκης κατάφερε επίσης να κερδίσει την υποστήριξη του αριστερού, δεξιού και στο κεντρώου κόμματος και ακόμη να εξασφαλίσει την υποστήριξη του μεγαλύτερου αντιπάλου του, του αιδεσιμότατου Jesse Jackson. Ακόμα και αν ο Δουκάκης έχανε τελικά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1988, είχε ξεκινήσει την εκστρατεία με το πιο ενωμένο Δημοκρατικό Κόμμα σε ένα τέταρτο του αιώνα.
Lloyd Bentsen και Μιχάλης Δουκάκης
(25 Ιουλίου 1988)
Το περιοδικό TIME περιέγραψε τον Μιχάλη Δουκάκη, τον Δημοκρατικό προεδρικό υποψήφιο το 1988, και τον γερουσιαστή του Τέξας Lloyd Bentsen ως «το παράξενο ζευγάρι». Η απόφαση του Δουκάκη να κάνει τον Bentsen τον τρέχοντα σύντροφό του στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές περιγράφεται από το περιοδικό ως “άτυπο τυχερό παιχνίδι”. Πολλοί πίστευαν ότι η επιλογή ήταν λάθος, διότι ο Bentsen εμφανίστηκε πιο “προεδρικός” από τον Δουκάκη. Ο Bentsen ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία (67) και είχε πολύ μεγαλύτερη εμπειρία στην εκλογική πολιτική. Ο Δουκάκης, ωστόσο, πίστευε ότι ο Bentsen ήταν η καλύτερη ελπίδα του για τη σύλληψη των 29 εκλεκτορικών ψήφων του Τέξας. Άλλα έκανε λάθος. O Bentsen δεν ήταν σε θέση να ταλαντεύεται το κράτος του. Το εισιτήριο Δουκάκη-Bentsen κατέληξε να χάσει τις εκλογές.
