Υπό την βαριά σκιά των πρόσφατων τρομοκρατικών χτυπημάτων του Ισλαμικού Κράτους στη Γαλλία, η δημοσιογραφία καλείται να πάρει θέση απέναντι σε ένα φαινόμενο επικίνδυνα ανεξέλεγκτο. Η γαλλική εφημερίδα “Le Monde”, ήταν η πρώτη που πήρε θέση και αποφάσισε να χτυπήσει τον εχθρό στην καρδιά της αποστολής του καθιστώντας τον αόρατο. Η εφημερίδα αποφάσισε ότι δεν θα συνεχίσει να ενισχύει το γόητρο των τρομοκρατών δημοσιεύοντας φωτογραφίες “μαρτύρων”, αποκεφαλισμών και άλλων επιδείξεων άκρατης κτηνωδίας.
Οι πολεμιστές του Ισλαμικού Κράτους λατρεύουν το θάνατο. Δεν υπάρχει για αυτούς λατρεία χωρίς θυσιαστική πράξη, η οποία αποτελεί συγκροτημένο μέρος του εγκληματικού τελετουργικού και της αποστολής τους. Το όνομα του “μάρτυρα” γίνεται αντικείμενο λατρείας και κίνητρο για δεκάδες άλλους που ονειρεύονται ένα ηρωικό θάνατο.
Πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν υιοθετήσει την στάση της γαλλικής εφημερίδας. Πρόκειται για μια συμβολική πράξη, ένα κάλεσμα προς όλα τα ΜΜΕ να επιδείξουν ευθύνη στον τρόπο που απαντούν σε κάποιες άλλες συμβολικές πράξεις εγκληματικού περιεχόμενου. Η τρομοκρατία δεν μπορεί να είναι μόνο υπόθεση των μυστικών υπηρεσιών, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης. Αποτελεί υπόθεση όλων μας και των δημοσιογράφων πρωτίστως.
Τα σύμβολα είναι εξίσου αποτελεσματικά με τις σφαίρες και τις βόμβες. Τι μπορείς να κάνεις μπροστά σε μια τρομοκρατία που δεν θέλεις να “εξυπηρετήσεις” μεταδίδοντας τις σφαγές της σε όλες τις γωνιές της γης; Κάποιοι αναρωτιούνται αν η αυτολογοκρισία αποτελεί λύση και επισημαίνουν ότι η απόκρυψη των προσώπων θα μπορούσε να τροφοδοτήσει συζητήσεις περί θεωριών συνωμοσίας και χειραγώγησης. Αλλά από την άλλη πλευρά, η ίδια η τρομοκρατία θέτει υπό αμφισβήτηση όλες τις ελευθερίες, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας της έκφρασης.
Οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η εικόνα έχει τη δύναμη. Αυτή η συναίσθηση είναι που ενισχύει την ευθύνη που φέρει ο κάθε δημοσιογράφος στο πλαίσιο άσκησης του καθήκοντος της ενημέρωσης. Η συζήτηση που λαμβάνει χώρα στη Γαλλία σχετικά με την ευθύνη των ΜΜΕ στην διάδοση και ενδυνάμωση των προπαγανδιστικών μηνυμάτων του Ισλαμικού Κράτους μας δείχνει ένα δημοκρατικό και αυτοδιαχειριζόμενο μονοπάτι όπου οι δημοσιογράφοι είναι εκείνοι που επιλέγουν τον τρόπο αντιμετώπισης ακραίων καταστάσεων όπως οι τρομοκρατικές επιθέσεις ισλαμιστών φονταμενταλιστών, χωρίς παρεμβατικές πολιτικές και δημαγωγίες χειραγώγησης.
