Η πάλη των κατοίκων για επιβίωση μετά από τις καταστροφικές πλημμύρες
Ενάμισι περίπου μήνα μετά από την κακοκαιρία Daniel που έπληξε τη χώρα μας, το thecitizen.gr βρέθηκε στο πλευρό των πλημμυροπαθών της Θεσσαλίας, στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής πρωτοβουλίας που συντονίστηκε από την ομάδας της GR8 Communication για να στηρίξουν οικογένειες που έχασαν τα πάντα και δεν δικαιούνται ούτε αποζημιώσεις, και κατέγραψε τις συγκλονιστικές ιστορίες των κατοίκων που βίωσαν την καταστροφή. Είναι οι ιστορίες των ανθρώπων που ρημάχτηκαν από την πλημμύρα, αλλά αρνούνται να παραδοθούν στην απελπισία. Οι κάτοικοι της περιοχής βιώνουν την αβεβαιότητα και έρχονται αντιμέτωποι με έναν «σκληρό» αγώνα. Πως όμως θα ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους όταν είναι ψυχολογικά εξαντλημένοι;
Στην Πηνειάδα συναντήσαμε τον κ. Θανάση, ο οποίος αντιμετώπισε διπλή καταστροφή. Το 2021 το σπίτι του κρίθηκε ακατάλληλο για κατοίκηση μετά τον σεισμό και αναγκάστηκε να ζήσει σε έναν κοντέινερ, το οποίο παρασύρθηκε από την πλημμύρα. Για δεύτερη φορά έχασε τα πάντα και έμεινε άστεγος στο ίδιο του το χωριό. Τώρα αναγκάστηκε να ξαναγυρίσει στο ίδιο -ακατάλληλο- σπίτι, σε μια γωνιά της κουζίνας και έχει βάλει ένα μπαούλοντίβανο για να κοιμάται δίπλα στον μοναδικό τοίχο που δείχνει φαινομενικά ασφαλής. Γενναίος και αγωνιστής, ο κ.Θανάσης αγαπά τον τόπο του και αρνείται να τον εγκαταλείψει. Μας καλωσόρισε με μια σακούλα ρόδια και μια ανθοδέσμη. Με το χαμόγελο στα χείλη, ο κ.Θανάσης ζήτησε μόνο τροφή για τη γάτα & τον σκύλο του παρόλο που ο ίδιος δεν έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του.
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας στα πλημμυρισμένα χωριά της Θεσσαλίας, γνωρίσαμε τον κ.Βαγγέλη, κάτοικο του Παλαμά, ο οποίος μας άνοιξε το σπίτι του. Αντικρίσαμε ένα σκηνικό βιβλικής καταστροφής με ένα σπίτι να έχει γκρεμιστεί σχεδόν ολοσχερώς. Παρά την καταστροφή, τα μάτια του κ.Βαγγέλη έλαμπαν
Σε ένα χωριό στην Καλαμπάκα, ο κ. Μιλτιάδης ζούσε ήρεμος σε ένα καλυβάκι με τα εργαλεία του και ένα αλυσοπρίονο. Η κακοκαιρία Daniel φούσκωσε τα νερά του ποταμού, τα οποία παρέσυραν εντελώς το σπιτι του, και πλέον δεν υπάρχει πια. Ο Μιλτιάδης ήταν υλοτόμος στο επάγγελμα και πριν έρθει η ολική καταστροφή ζούσε αξιοπρεπώς στον τόπο του. Έχασε το βιός του, το σπίτι του και την δουλειά του εν μια νυκτί. Τώρα το μόνο που ήθελε ήταν ένα αλυσοπρίονο για να ξεκινήσει να βγάζει ξανά ένα εισόδημα και να σταθεί στα πόδια του
Οι ιστορίες συνεχίζονται, αποκαλύπτοντας τη συναισθηματική βαρύτητα που φέρουν μαζί τους. Ο κ. Δημήτρης και η γυναίκα του, δύο ηλικιωμένοι που θέλουν να επιστρέψουν στην κανονικότητα που είχαν ξεχάσει. Ο κ. Δημήτρης όταν τον ρωτήσαμε τι χρειάζεται μας εξέφρασε αυτή την επιθυμία με τρυφερότητα και αγάπη, δηλώνοντας: “Θέλω να χαρίσω στην γυναίκα μου μια τηλεόραση. Χρειάζεται να βρει ανακούφιση και στιγμές ηρεμίας”. Το αίτημα του κ. Δημήτρη αντικατοπτρίζει μια έντονη ανάγκη να επαναφέρουν την κανονικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Όταν η γυναίκα του κ.Δημήτρη επιτέλους παρέλαβε την ολοκαίνουργια τηλεόραση, ένιωσε μια θύελλα συναισθημάτων να την πλημμυρίζει. Τα δάκρυα της έγιναν η έκφραση της απώλειας και της ανασφάλειάς της, καθώς είπε: “Έχουμε χάσει τα πάντα. Αισθανόμαστε σαν να μην έχουμε καμία στήριξη “. Η ιστορία του κ. Δημήτρη αποτελεί μια συγκινητική υπενθύμιση ότι η ζωή είναι εύθραυστη και τίποτα δεν είναι δεδομένο, ακόμη και στο 2023. Μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να εκτιμούμε κάθε στιγμή και να προσφέρουμε αγάπη και στήριξη σε όσους τη χρειάζονται, διότι στην τελική, η ζωή είναι πολύτιμη και αβέβαιη.
Η περιοχή της Θεσσαλίας βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, αλλά οι κάτοικοι μάχονται πάρα τις αντίξοες συνθήκες. Είναι καιρός να μην ξεχάσουμε την Θεσσαλία και να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε αυτούς που έχουν χάσει τα πάντα. Η Θεσσαλία μας χρειάζεται, και είναι καθήκον μας να είμαστε εκεί για κάθε πολίτη που μας έχει ανάγκη. Άλλωστε «Το χέρι, “παλεύει” καλύτερα, όταν γίνεται γροθιά».
#THESSALIA
#ΜΗΝΤΟΥΣΞΕΧΑΣΟΥΜΕ
Κείμενο: Πετροπούλου Ιωάννα
