Η μίμηση, η ταύτιση, η πίεση των ομοτίμων η μόδα, η περιέργεια, η κακή διάθεση είναι λίγοι από τους λόγους που κάποιος δοκιμάζει, αλλά η απόφαση πως μέσα από αυτές τις ουσίες κάποιος μπορεί να αλλάζει την διάθεση του είναι αυτό που οδηγεί κάποιο στην εξάρτηση.
Κάποτε υπήρχε ο μύθος πως οι έμποροι των ναρκωτικών διαδίδουν τα ναρκωτικά. Μόνο να σκεφτούμε πότε και πως δοκιμάσαμε το πρώτο μας τσιγάρο….
Με τον ίδιο τρόπο δοκιμάζουμε και τις παράνομες ουσίες- από φίλους, αδέλφια, ξαδέλφια, συμμαθητές, γείτονες, στο σπίτι, στο πάρκο, στην αυλή του σχολείου, στο αυτοκίνητο, στην γειτονιά στο κλαμπ…
Αυτή όμως είναι η δοκιμή.
Η συνέχιση της χρήσης είναι συνειδητή απόφαση και καλύπτει μια ή πολλές από τις ψυχολογικές ανάγκες μας και αλλάζει την διάθεση μας.
ΑΝΟΧΗ – ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ- ΕΞΑΡΤΗΣΗ
Οι ουσίες εξάρτησης ( νόμιμες ή παράνομες) δημιουργούν ανοχή στον εγκέφαλο και οδηγούν στην αναζήτηση πιο ψηλών δόσεων για ικανοποίηση των αναγκών και από την χρήση πάμε στην κατάχρηση και από εκεί στην εξάρτηση.
Δηλαδή ο εγκέφαλος συνηθίζει, δημιουργεί την ανοχή που αναφέραμε πιο πάνω, στην χθεσινή δόση και για να φέρει τα ίδια χθεσινά αποτελέσματα ζητά ακόμη πιο ψηλή δόση σήμερα. ( Φυσικά το χτες και το σήμερα μπορεί να είναι μήνες ή χρόνια πριν )…
Το άτομο που ξεκίνησε αυτή την πορεία αρχίζει να απολαμβάνει τις στιγμές της χρήσης και φροντίζει να βρίσκει για τον εαυτό του όλες τις αναγκαίες δικαιολογίες για να συνεχίσει την χρήση. Δηλαδή συνήθως ακούμε δικαιολογίες όπως:
– μου αρέσει,
– με βοηθά να ηρεμίζω
– διασκεδάζω με τους φίλους μου
– καταπολεμώ το άγχος μου
– κοιμούμαι καλύτερα
και πολλά άλλα…
Τα πιο πάνω επιχειρήματα φυσικά τα ακούμε όταν γίνει γνωστό σε μας η χρήση και αρχίζουν οι συζητήσεις και οι καυγάδες στο σπίτι.
Προηγουμένως ο χρήστης φρόντιζε με ψέματα και υπεκφυγές να δικαιολογεί την συμπεριφορά του και την αναζήτηση χρημάτων με άλλες λογικοφανείς κατά την άποψη του δικαιολογίες.
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΑΘΑΙΝΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Η πορεία αυτή γίνεται μπροστά στα μάτια της οικογένειας, αλλά συνήθως οι γονείς είναι οι τελευταίοι που το αντιλαμβάνονται και το μαθαίνουν.
Αυτό συμβαίνει όταν δεν έχουμε ανοικτό κανάλι επικοινωνίας με το παιδί μας και δεν παρατηρούμε καθημερινά τις αλλαγές του και δεν τις συζητάμε.
Κάποτε η δημιουργία συμμαχιών ( κόρης με πατέρα, γιού με μητέρα, ή το αντίθετο ή ανάμεσα σε αδέλφια και ενός γονιού) δημιουργούν διάσπαση του γονεϊκου υποσυστήματος και εμείς ως γονείς τυγχάνουμε συναισθηματικού χειρισμού από τα παιδιά μας και ασυνείδητα ενισχύουμε την αντικοινωνική τους συμπεριφορά.
Δυστυχώς έχουμε και την λανθασμένη εντύπωση πως με την ανάληψη των δικών τους ευθυνών και βαρών και κρατώντας την χρήση ως μυστικό από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας πως ταυτόχρονα ενισχύουμε και την ενότητα της οικογένειας.
Για μας σαν γονείς, μόνο η σκέψη ή η αντίληψη ότι το παιδί μας είναι χρήστης ναρκωτικών, αποτελεί μια έντονη, τραυματική, ψυχική εμπειρία που φέρνει απογοήτευση, απόγνωση και δυστυχία.
Η κατάσταση μπορεί να μας αποδιοργανώσει, να μας δημιουργήσει αισθήματα θυμού, ενοχής και αποτυχίας.
Η έλλειψη ψυχραιμίας στην αντιμετώπιση της κατάστασης που μας βασανίζει, μπορεί να μας αποσταθεροποιήσει και να μας οδηγήσει σε αυθόρμητες και παρορμητικές δράσεις..
Η ψυχολογική αναστάτωση που μας προκαλεί η ανάγκη να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό, δεν μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε την κρίση αυτή, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο προς όφελος του παιδιού και της οικογένεια μας..
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ
Είναι πολύ σημαντικό στις περιπτώσεις αυτές, να παραμείνουμε ήρεμοι, να ελέγξουμε τον θυμό και την οργή μας και προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την φόρτωση στον εαυτό μας με αισθήματα αυτοενοχής.
Επίσης στην προσπάθεια μας να αποποιηθούμε της δικής μας ευθύνης δεν είναι σωστό να αφήνουμε τον εαυτό μας να αποδιοργανώνεται από αρνητικές σκέψεις, να ρίχνουμε ευθύνες στην άλλη πλευρά ( στην/στον σύζυγο) ή στην γενιά του, στους φίλους του, αλλά πρέπει να ενεργήσουμε γρήγορα και με νηφαλιότητα.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να το κρατήσουμε μυστικό για τον εαυτό μας ( παρά τις δεσμεύσεις που σε δύσκολή στιγμή πιθανόν να αναλάβαμε απέναντι στο παιδί μας.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν είναι να πληροφορήσουμε το ταίρι μας πως έχουμε τέτοιο πρόβλημα στο σπίτι μας.
Εδώ φυσικά πρέπει να λάβουμε υπόψη την ψυχική κατάσταση του συντρόφου μας και τους πιθανούς τρόπους αντίδρασης του, που μπορούν να οδηγήσουν στην αποτυχία οποιασδήποτε προσπάθεια μας να διορθώσουμε την κατάσταση.
Είναι γιαυτό που χρειάζεται μια σχετική προετοιμασία πριν αποφασίσουμε να συμμεριστούμε το πρόβλημα με τον/την σύζυγο μας- ο κατάλληλος χρόνος, χώρος και ψυχική ατμόσφαιρα, που να εξασφαλίσουν ψύχραιμο και ειλικρινή διάλογο, ανάλυση της κατάστασης, αν χρειάζεται αναζήτηση βοήθειας και συμμάχων για λήψη απόφασης για αντιμετώπιση του προβλήματος προς όφελος του παιδιού μας και της οικογένειας μας.
ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΟΧΙ ΥΠΟΨΙΕΣ
Η παραμικρή λοιπόν αντίληψη από πλευράς μας ως γονιών για αλλαγή τρόπου σκέψης ή συμπεριφοράς του παιδιού μας πρέπει να συζητηθεί από εμάς στην βάση συζήτησης γεγονότων.
Το πρώτο λοιπόν θέμα που θα μας βοηθήσει να αρχίσουμε τον διάλογο με το παιδί μας είναι η μελέτη της κατάστασης- τι συνέβηκε που παρατηρήσαμε ή όχι τον τελευταίο καιρό που δεν του δώσαμε την αναγκαία προσοχή και το παιδί μας αναζήτησε αλλού λύσεις στα προβλήματα του.
Πρέπει να κάνουμε μια καταγραφή γεγονότων που μας έκαναν εντύπωση και να τα μελετήσουμε ξεχωριστά το καθένα.
Δηλαδή:
- Από ένα χρόνο δεν βγαίνει με τα αδέλφια του, ξέκοψε γιατί όπως ανάφερε πως έχει άλλα ενδιαφέροντα.
- Υπήρξε εμφάνιση νέων ατόμων σαν φίλων, που εμείς σαν γονείς δεν μάθαμε ποιοι είναι, ποιοι είναι οι γονείς τους, με τι ασχολούνται..
- Τον τελευταίο καιρό μειώθηκαν οι ώρες του διαβάσματος στο σπίτι… και η απόδοση του στο σχολείο δεν είναι η ίδια.
- Για οικονομικούς λόγους- για να σας βοηθήσει δεν ήθελε να συνεχίσει τα ιδιαίτερα με την υπόσχεση πως θα διάβαζε ακόμη περισσότερο.
- Από τον παππού και την γιαγιά μάθατε πως βρήκε τρόπο να γίνει «συνδρομητής» σε χαρζτιλίκι που τα άλλα εγγόνια δεν το έχουν. Όταν το μάθατε, τότε χαμογελάσετε ικανοποιημένοι διότι ήταν ο αγαπημένος των γονιών σας, αλλά τώρα…
- Οι συχνοί εκνευρισμοί του το τελευταίο καιρό που σας απασχόλησαν, αλλά το δικαιολογήσετε γιατί τον εγκατέλειψε εκείνο ο κορίτσι που και εσείς είχατε απορρίψει να βγαίνει μαζί του… και…
- πολλά άλλα γεγονότα….
Όταν καταγράψουμε τα γεγονότα που μας έκαναν εντύπωση και τα συζητήσουμε μεταξύ μας και συμφωνήσουμε πως είναι αρκετά για να βγάλουμε συμπεράσματα, πρέπει να προετοιμάσουμε την συνάντηση με το παιδί μας.
Από την αρχή πρέπει να βάλουμε τους στόχους μας και να αντιληφθούμε πως δε πάμε να κάνουμε Δίκη μέσα στο σπίτι μας.
Το παιδί μας δεν είναι κατηγορούμενο, γιατί και όλο το οικογενειακό σύστημα φέρει ένα είδος ευθύνης για την κατάσταση αυτή.
Ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος.
«Αν υπάρχει πρόβλημα και είναι κατανοητό από το παιδί μας εμείς σαν γονείς είμαστε δίπλα στο παιδί μας να τον βοηθήσουμε να βγει από την κατάσταση αυτή. Αν δεν είναι κατανοητό το πρόβλημα και το παιδί μας δεν το αποδέχεται με κατάλληλα επιχειρήματα να το πείσουμε, να γίνει αποδεκτό, γιατί τότε θα μπορούμε να αναζητήσουμε λύση»
Με πολλή σοβαρότητα πρέπει να σκεφτούμε πότε και πως θα γίνει η συνάντηση αυτή, αν θα γίνει στο σπίτι ή έξω από αυτό, αν σε αυτή θα λάβει μέρος και άλλο μέρος της οικογένειας, που μπορεί να επηρεάσει το παιδί μας, ποίος αναλαμβάνει την ευθύνη να το ανακοινώσει και πότε και τι ακριβώς λέμε.
Δηλαδή:
- Μαζί με τον πατέρα σου/μητερα σου θα θέλαμε να κάνουμε μια συνάντηση μαζί σου για μιλήσουμε για κάτι που μας απασχολεί και αφορά τις σχέσεις μας ή το τελευταίο καιρό υπάρχουν κάποια γεγονότα που θέλουμε να συζητήσουμε.
Αν με την πρώτη αναφορά ( πιθανόν λόγω ύπαρξης αισθημάτων ενοχής και άμυνας) υπάρξει αντίδραση με κανένα τρόπο δεν συνεχίζουμε την συζήτηση στο δικό του επίπεδο.
- Εμείς θα περιμένουμε όταν είσαι έτοιμος να κάνουμε τον διάλογο… θα είναι η απάντηση μας
Αυτό σημαίνει πως οι φόβοι μας βγαίνουν αληθινοί και πιθανόν να εντατικοποιήσει τον θυμό μας και να μας κάνει να παραβιάσουμε όλα όσα συμφωνήσαμε προηγουμένως.
Αυτή είναι πολύ κρίσιμη στιγμή στην σχέση μας με τον σύντροφο μας- ιδιαίτερα αν δεν ήταν και πολύ σύμφωνος/η με την πιο πάνω τακτική και απλά συμβιβάστηκε για να υπάρξει ηρεμία ως παρακάτω…
Οποιαδήποτε συζήτηση και φόρτωμα ευθυνών στην άλλη πλευρά θα μποϋκοτάρει την όλη προσπάθεια για σωτηρία του παιδιού μας.
και όχι μόνο υποψίας αρχίζουμε ανοικτό διάλογο π.χ.:
- «Τελευταία παρατηρούμε τις τάδε αλλαγές στην συμπεριφορά σου, στο σχολείο σου, στους φίλους σου στην σχέση σου με την οικογένεια και τους φίλους σου, στην απόδοση σου και θέλουμε να μας δώσεις μια εξήγηση.
Με τον τρόπο αυτό δεν κατηγορούμε, ούτε αφήνουμε υπονοούμενα, ούτε απειλούμε. Απλά δίνουμε ευκαιρία για να ανοίξει διάλογος βασισμένος μόνο σε γεγονότα που μας έκαναν εντύπωση.
Η μη χρησιμοποίηση γεγονότων για έναρξη διαλόγου είναι κουβέντες όπως:
- Με αυτούς που έμπλεξες, σίγουρα θα παίρνεις και ναρκωτικά…
- Σίγουρα
- Μια τέτοια δήλωση μόνο άμυνα και θυμό μπορεί να προκαλέσει στο παιδί μας. Θα ανοίξει την πόρτα και θα φύγει και με τον τρόπο αυτό αποκλείσαμε κάθε διάλογο…
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Για να πραγματοποιηθεί η συνάντηση με το άτομο που θέλουμε να βοηθήσουμε πρέπει να υπάρχουν οι πιο κάτω προϋποθέσεις:
1. Είμαστε εμείς και άλλοι σύμμαχοι μας απόλυτα πεποισμένοι πως υπάρχει πράγματι εξάρτηση.
2. Εχουμε κάνει αλλεπάλληλες προσπάθειες σε ατομικό επίπεδο, αλλά ανάμεσα στα άλλα αναφέραμε και τις απόψεις μας για την εξάρτηση.
3.Επιλέξαμε την κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε την παρέμβαση μας.
Η μακροχρόνια σχέση του εξαρτημένου προς την ουσία και την συμπεριφορά της χρήσης καθώς και συνεχής άρνηση του να δεχτεί την πραγματικότητα γύρω από το πρόβλημα του τον κάνουν να ενισχύσει το αμυντικό του σύστημα με λεκτικά και μη λεκτικά επιχειρήματα και συμπεριφορές και είναι πολύ δύσκολο ένα μόνο άτομο να μπορέσει να το διασπάσει.
Η συνάντηση δεν γίνεται μόνο από ένα άτομο αλλά από δύο ή περισσότερα άτομα.
Τα άτομα αυτά πρέπει να είναι διαθετειμένα να ρισκάρουν να χάσουν ακόμη και την καλή τους σχέση με τον εξαρτημένο και αυτό το κάνουν συνειδητά για να τον βοηθήσουν να απελευθερωθεί παό την εξάρτηση του,κατανοώντας την, αφού παραδεχτούν την ύπαρξη της
Τα πλεονεκτήματα από την ομαδική παρέμβαση είναι τα πιο κάτω:
1.Το θέμα παύει να είναι προσωπικό και καθησυχάζει τον άμεσα υπεύθυνο επειδή έχει στήριξη και από άλλους και η ανάληψη του βάρους της ευθύνης γίνεται ομαδική.
2.Απελευθερώνει το άμεσα ενδιαφερόμενο άτομο από τους φόβους χειροτέρευσης της σχέσης και φόρτωμα ενοχών.
3.¨Όταν το εξαρτημένο άτομο αντιμετωπίζει περισσότερο από ένα ανθρώπους αντιλαμβάνεται πως η κατάσταση είναι πιο σοβαρή.
4. Είναι πολύ δύσκολο να απορρίψει τα επιχειρήματα και τους ισχυρισμούς δύο ή περισσότερων ανθρώπων παρά ενός.
5. Η ομάδα έχει άλλο βάρος και περισσότερες αποδείξεις και επιχειρήματα για να επηρεάσει στην αλλαγή του τρόπου σκέψης και να μεταφέρει τον εξαρτημένο από την μια πραγματικότητα που βιώνει προς την άλλη πραγματικότητα..
Για να πραγματοποιηθεί η συνάντηση και να γίνει ομαδική παρέμβαση χρειάζεται και η ανάλογη προετοιμασία.
1.ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΑΤΟΜΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ ΤΟ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ
Τα άτομα που μπορούν να βοηθήσουν στην προσπάθεια προσέγγισης και διαλόγου με σκοπό την αναγνώριση του προβλήματος, της αποδοχής του και της αναζήτησης βοήθειας μπορούν να είναι:
1.Άτομα του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος ( πατέρας, μητέρα, σύζυγος, παιδιά, παππούς γιαγιά, αδελφός, αδελφή, κουμπάρος, κουμέρα)
2.Στενοί φίλοι
3.Γείτονες
4.Συνάδελφοι από το εργασιακό περιβάλλον
5.Παράγοντες κύρους της κοινότητας προς τους οποίους υπάρχει σεβασμός και αποδοχή της άποψης τους ( κληρικοί, κοινοτικοί και κομματικοί παράγοντες κλπ)
Για να ζητηθεί η βοήθεια των πιο πάνω και να συμμετέχουν στην ομάδα παρέμβασης αυτοί πρέπει:
1.Να τυγχάνουν αρκετού σεβασμού από το εξαρτημένο άτομο για να είναι σε θέση να δεχτεί την άποψη τους και τους ακούει.
2.Ήταν μάρτυρες ενός ή περισσοτέρων επεισοδίων αλλόκοτης συμπεριφοράς ύστερα από την κατάχρηση ποτού.
3.Να μην υπάρχει κανένας που να έχει πρόβλημα εξάρτησης ή να θεραπεύεται τώρα για το ίδιο θέμα.
4.Είναι αποφασισμένοι να ρισκάρουν την σχέση τους με το εξαρτημένο άτομο που μπορεί να τεθεί σε αμφιβολία από το εξαρτημένο άτομο ως μορφή άμυνας για την εμπλοκή τους στην άκρως προσωπική τους
5.Να είναι συναισθηματικά ικανοί να χειριστούν την αντιπαραθετικού χαρακτήρα συνάντηση με τον εξαρτημένο
6.Να κατανοούν πως η δύναμη της εξάρτησης είναι μεγαλύτερη από αυτήν της θέλησης και της βούλησης του εξαρτημένου.
7.Αντιλαμβάνεται πως η κατάχρηση αλκοόλ δεν είναι απλά θέμα συνήθειας αλλά εξάρτησης.
8.Κατανοεί πως από την έκβαση της συνάντησης εξαρτάται η υγεία και το μέλλον του εξαρτημένου, αλλά και η τύχη ολόκληρης της οικογένειας που συμπάσχει μαζί του.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στα παιδιά του εξαρτημένου αν αυτά είναι ανήλικα. Στην ομάδα μπορούν να λάβουν μέρος παιδιά ηλικία 8 και άνω χρονών.
Οι φόβοι μήπως επηρεαστούν αρνητικά από την συνάντηση αντιμετωπίζεται με το επιχείρημα πως αυτοί είναι συνεχώς μάρτυρες της κατάστασης αυτής, καθώς και όλων των επιπτώσεων (φωνές, απειλές, παραλογισμοί, βία και απρέπειες) από την κατάχρηση αλκοόλ, που τις περισσότερες γίνεται μπροστά στα μάτια τους.
Η συμμετοχή τους στην ομάδα μπορεί να τους δώσει ουσιαστικό ρόλο στην προσφορά βοήθειας και να ενισχύσει την αυτοεκτίμηση τους, θεωρώντας πως μπορούν να συμβάλουν σε κάτι που μέχρι τώρα παρακολουθούσαν αμήχανοι να βοηθήσουν ως θεατές.
Τα παιδιά όμως μπορούν, αν τύχουν της ανάλογης εκπαίδευσης να αποτελέσουν μοχλό πίεσης προς τον γονέα- μητέρα ή πατέρα με τον δικό τους παιδικό και επίμονο τρόπο έκφρασης της αγάπης τους και να αποτελέσουν σοβαρό κίνητρο για αναγνώριση του προβλήματος και συμμετοχή σε θεραπευτικές διαδικασίες για διακοπή της κατάχρησης αλκοόλ.
2.Η ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΥΜΜΑΧΩΝ
Η ομάδα των συμμάχων για να είναι αποτελεσματική πρέπει να αποτελείται από 2-4 έως 5 άτομα.
Το άτομο που λαμβάνει την πρωτοβουλία για την σύσταση της ομάδας πρέπει να έλθει σε προσωπική επαφή μαζί με τα άτομα που βρίσκονται στον κατάλογο, να εξηγήσει την κατάσταση του ατόμου που θα δεχτεί την βοήθεια και να δώσει λεπτομέρειες για τον ρόλο του καθενός σε όλη αυτή την διαδικασία.
Το άτομο πρέπει να είναι έτοιμο να δεχτεί την άρνηση συμμετοχής από άτομα που ήλπιζε πως αμέσως θα αποδέχονταν την πρόσκληση του και δεν πρέπει να αφήσει να υπάρξει αίσθημα απογοήτευσης. Αυτό είναι απόλυτα κατανοητό.
Πιθανόν και ο οργανωτής να ήταν στην ίδια δύσκολη θέση και να αρνηθεί συμμετοχή σε παρόμοια περίπτωση αν κάποιος άλλος του ζητήσει παρόμοια βοήθεια.
Η πράξη αυτή είναι δύσκολη γιατί κανένας δεν θέλει να διακινδυνεύσει την σχέση του με το εμπλακεί ενεργά σαυτήν την διαδικασία. Υπάρχουν και άτομα που έκαναν προηγουμένως ανεπιτυχείς προσωπικές παρεμβάσεις προς το εξαρτημένο άτομο, οι οποίες τους δημιούργησαν και προστριβές και είναι δύσκολο τώρα να πεισθούν για την πιθανή αποτελεσματικότητα της νέας προσπάθειας.
Αυτά τα αναφέρουμε γιατί θα χρειαστεί αρκετή επιχειρηματολογία από τον οργανωτή για να πείσει τους συμμάχους να λάβουν μέρος στην ομάδα.
Για την καλύτερη οργάνωση της παρέμβασης πιθανόν να χρειαστούν ορισμένες συναντήσεις όπου θα γίνει καλός συντονισμός, εκπαίδευση, καταμερισμός ρόλων, επιλογή του χρόνου και άλλες λεπτομέρειες που θα οδηγήσουν στην επιτυχή έκβαση της συνάντησης.
3.ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
Για να πετύχει η συνάντηση πρέπει να γίνει λεπτομερής συλλογή πληροφοριών:
A. ΑΠΟ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΥ ΑΤΟΜΟΥ
Τα πιο πάνω είναι αναγκαία να καταγραφούν με κάθε λεπτομέρεια γιατί είναι τα επιχειρήματα πάνω στα οποία θα βασιστεί η καλοπραιρετη πίεση για την αποδοχή του προβλήματαος.
1. Από γεγονότα όπου η χρήση ήταν πρόβλημα για τον ίδιο και την οικογένεια
2. Από υποσχέσεις για αλλαγή, ακόμη και διακοπή της χρήσης και δεν έγιναν
3. Από στιγμές όπου υπήρξε βία σε όλες της τις μορφές προς μέλη της οικογένειας και άλλους.
4. Από απουσίες και ψέματα στον εργασιακό χώρο
5. Από επικίνδυνες συμπεριφορές όπως η οδήγηση κάτω από την επίδραση αλκοόλ
6. Από δυστυχήματα, καταγγελίες και πρόστιμα που είχε ο εξαρτημένος σε σχέση με την χρήση αλκοόλ.
7. Από σπατάλη χρημάτων και έξοδα που μπορούσαν να μην γίνουν αν ήταν νηφάλιος.
8. Από προσβολές και ντροπή που ένοιωσε ο ίδιος και η οικογένεια από την απρεπή και ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του όταν ήταν μεθυσμένος ή βρισκόταν κάτω από την επήρεια του αλκοόλ
9. Από επαγγελματικές αποτυχίες, ακυρώσεις και ζημιές που συνέβηκαν λόγω της χρήσης αλκοόλ.
Για ένα γονιό, η αντίληψη του γεγονότος ότι το παιδί του είναι χρήστης ναρκωτικών, αποτελεί μια έντονη, τραυματική, ψυχική εμπειρία.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί στο γονιό αισθήματα θυμού, ενοχής και αποτυχίας που τον βασανίζουν και τον αποσταθεροποιούν.
Η ψυχολογική αναστάτωση που προκαλείται στους γονείς, δεν τους επιτρέπουν να αντιμετωπίσουν την κρίση αυτή, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το παιδί τους και την οικογένειά τους.
Είναι πολύ σημαντικό στις περιπτώσεις αυτές, οι γονείς να παραμένουν ήρεμοι, χωρίς θυμό και χωρίς αισθήματα αυτοενοχής. Δεν είναι σωστό να αφήνουν τον εαυτό τους να αποδιοργανώνεται από αρνητικές σκέψεις αλλά πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα και με νηφαλιότητα.
Δεν θα πρέπει να αντιδράσουν με θυμό, επιθετικότητα και απογοήτευση εναντίον του παιδιού τους αλλά τουναντίον άμεσα να δείξουν ότι το αγαπούν, νοιάζονται και φροντίζουν για αυτό.
Πρέπει με κάθε τρόπο να αποτελέσουν ένα σταθεροποιητικό παράγοντα που θα βοηθήσει και θα οδηγήσει το παιδί τους δια μέσου των δυσκολιών της αντιμετώπισης του προβλήματος των ναρκωτικών.
Ποια είναι όμως τα ανησυχητικά σημεία, που δείχνουν ότι ένα παιδί υποφέρει από μια τέτοια κατάσταση;
Στην ουσία μια σειρά από αρνητικά σημεία στη συμπεριφορά του παιδιού, σε συνδυασμό και όχι το κάθε ένα ξεχωριστά από μόνο του, μπορεί να κινήσουν την προσοχή ότι κάτι δεν πάει καλά:
- Απομόνωση: Ένα παιδί που ενώ πριν ήταν περισσότερο κοινωνικό, τώρα απομακρύνεται και επιζητά την απομόνωση, μπορεί να είναι δείκτης ότι το παιδί ψυχολογικά υποφέρει.
Παιδιά που χρησιμοποιούν ναρκωτικά θέλουν να το κρύψουν. Δεν θέλουν οι άλλοι να καταλαβαίνουν τις ενέργειες που προκαλούν τα ναρκωτικά πάνω σε αυτά. Οι μυρωδιές και διάφορα άλλα σημάδια χρήσης ναρκωτικών μπορεί να αποκαλύψουν το πρόβλημα. Επίσης με την απομόνωση θέλουν να αποφεύγουν τις ερωτήσεις για το που ήσαν, τι έκαναν - Αλλαγές της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς: Η σημαντική μείωση της σχολικής απόδοσης, η έλλειψη ενδιαφέροντος στο να επιτυγχάνει καλούς βαθμούς, η αδιαφορία για το σχολείο, είναι σημεία που θα πρέπει να κινήσουν την προσοχή των γονιών.
Επίσης οι εξάψεις θυμού ή ευφορίας, το γεγονός ότι το παιδί έχει γίνει πολύ πιο ευερέθιστο παρά πριν, οι απότομες αλλαγές της διάθεσης είναι σημεία που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψη. Οι αλλαγές στη προσωπικότητα του παιδιού μπορεί να είναι απότομες ή να εγκατασταθούν σταδιακά - Σωματικές αλλαγές: Η απώλεια βάρους, η αδυναμία που φαίνεται στο πρόσωπο, η απουσία του ενδιαφέροντος του παιδιού για τη σωματική του εικόνα σε αντίθεση με το τι ήταν πριν, οι δυσκολίες συγκέντρωσης και συντονισμού και γενικά μια όψη του παιδιού που έχει αλλάξει και δεν φαίνεται υγιής, θα πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς
- Αλλαγές στους φίλους: Εάν ξαφνικά το παιδί σταματήσει να βλέπει τους καλύτερους του φίλους, εάν διακόψει με τους παλιούς του φίλους και εμφανιστεί κάποιος άλλος με ταυτόχρονη αλλαγή στη συμπεριφορά με σημεία όπως αναφέρουμε πιο πάνω, θα πρέπει να κάνει τους γονείς να φροντίσουν να μάθουν τι συμβαίνει.
Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές στο πως θα συμπεριφερθούν και να ενεργήσουν, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με ένα τέτοιο σοβαρό πρόβλημα που απειλεί το παιδί τους και την οικογένειά τους:
Εάν υποπτεύονται ότι το παιδί τους είναι θύμα των ναρκωτικών, θα πρέπει να το μιλήσουν μαζί του.
Οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στο παιδί τους για τις υποψίες τους, με νηφαλιότητα και όταν όλοι αισθάνονται ήρεμοι. Πρέπει να αποφύγουν τις κατηγορίες και όσο και αν είναι δύσκολο, να αποφύγουν το θυμό.
Ο θυμός και οι κατηγορίες προς αυτό, θα το απομακρύνουν ακόμη περισσότερο.
Ένα σημαντικό θέμα είναι η αναζήτηση στο δωμάτιο του παιδιού, σημείων ή αντικειμένων που να δείχνουν ότι το παιδί χρησιμοποιεί ναρκωτικά.
Οι γονείς θα πρέπει να συζητήσουν το θέμα με το παιδί τους και εκτός από το ότι και οι ίδιοι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί, είναι καλό να κοιτάξουν το δωμάτιο και μαζί με το παιδί τους.
Οι γονείς θα πρέπει να ρωτήσουν το παιδί και να ενδιαφερθούν για το τι συμβαίνει στη ζωή του.
Οι γονείς με ήπιο τρόπο, χωρίς να δημιουργήσουν αντιδράσεις, θα πρέπει να ενδιαφερθούν και να ρωτήσουν το παιδί τους, για το τι συμβαίνει στη ζωή του.
Θα πρέπει να είναι ειλικρινείς και να μιλήσουν στο παιδί για αυτά που έχουν αντιληφθεί και τα οποία τους ανησυχούν.
Η ειλικρινής προσέγγιση μέσα σε ένα πνεύμα συνεργασίας, θα επιτρέψει στο παιδί να εκφραστεί ελεύθερα και εάν υπάρχει πρόβλημα θα φανεί, διαφορετικά θα φύγουν οι υποψίες.
Εάν το παιδί δεν θέλει να μιλήσει, μπορεί να χρειαστεί βοήθεια από το σχολείο, τους καθηγητές του ή άλλους.
Σε περίπτωση που το παιδί δεν θέλει να μιλήσει ή ακόμη όταν οι γονείς ανησυχούν για κακή απόδοση στο σχολείο, τότε θα πρέπει να πουν στο παιδί τους ότι θα επισκεφτούν το σχολείο για να πάρουν περισσότερες πληροφορίες.
Στην έρευνα τους στο σχολείο και στο περιβάλλον του παιδιού, οι γονείς δεν θα πρέπει να συγκεντρωθούν ή να ρωτούν για θέματα ναρκωτικών. Θα πρέπει να ψάξουν για να πάρουν μια γενικότερη εικόνα της κατάστασης του παιδιού τους.
Είναι καλό στη συνέχεια να συζητήσουν τα θέματα αυτά μαζί με το παιδί τους.
Οι γονείς θα πρέπει να διερωτηθούν για τούς λόγους στη ζωή του παιδιού τους που θα μπορούσαν να το ωθήσουν προς τα ναρκωτικά.
Οι πιέσεις στις οποίες υποβάλλεται το παιδί, τα οικογενειακά προβλήματα, θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο προβληματισμού κατά πόσο μπορούν να αποσταθεροποιήσουν το παιδί και να το ωθήσουν προς τα ναρκωτικά.
Οι γονείς θα πρέπει να αντιληφθούν τις καταστάσεις αυτές και να βοηθήσουν προληπτικά το παιδί τους. Παράλληλα μιλώντας μαζί του, θα μπορέσουν καλύτερα να καταλάβουν τι συμβαίνει.
Είναι καλό στην καθημερινή ζωή του παιδιού να καθιερωθούν και να εφαρμόζονται κάποιοι κανόνες.
Γενικά τα παιδιά χρειάζονται για να νιώθουν ασφάλεια, κάποιους κανόνες στην καθημερινή τους ζωή.
Οι γονείς έχουν τάση να δίνουν στα παιδιά τους περισσότερη ελευθερία απ’ όση αυτά μπορούν να χειρίζονται.
Η εφαρμογή των κανόνων αυτών και η τακτική αναθεώρησή τους μαζί με το παιδί μπορεί να προσφέρει ένα κλίμα οργάνωσης και ασφάλειας που θα το προστατεύσει από πολλούς κινδύνους όπως και τα ναρκωτικά.
Οι γονείς θα πρέπει να βρουν τρόπους για να καλλιεργηθεί και να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ τους και του παιδιού τους.
Είναι σημαντικό οι γονείς να φροντίσουν να κτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί τους.
Αυτό θα επιτρέψει την καλύτερη επικοινωνία, την καλύτερη επίλυση προβλημάτων, βελτίωση της σχολικής απόδοσης και θα προσφέρει προστασία από τα ναρκωτικά και τη κατάχρηση αλκοόλ.
Η ανάγκη για βοήθεια από ειδικούς ψυχολόγους ή παιδοψυχίατρους ή ακόμη από τον οικογενειακό γιατρό.
Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει ανάγκη για βοήθειας από ειδικούς επαγγελματίες σε θέματα ναρκωτικών όπως παιδοψυχίατροι, παιδοψυχολόγοι. Επίσης ο οικογενειακός γιατρός μπορεί να βοηθήσει.
Μερικές ενδείξεις ότι το παιδί σας μπορεί να χρησιμοποιεί ναρκωτικά
Γενικά
Όταν τα παιδιά αρχίζουν τη χρήση ουσιών, συχνά εκδηλώνουν σημάδια για τα οποία οι γονείς πρέπει να έχουν το νου τους. Δυστυχώς, πολλοί γονείς συχνά παραβλέπουν αυτά τα σημάδια θεωρώντας τα ως φυσιολογική εφηβική συμπεριφορά και κατά συνέπεια δεν καταλαβαίνουν ότι το παιδί τους έχει μπλέξει με τα ναρκωτικά.
Πώς λοιπόν εσείς, σαν γονιός, μπορείτε να σιγουρευτείτε για τον αν έχει πέσει στα ναρκωτικά το παιδί σας ή όχι; Δεν υπάρχει απλή απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, ο καλύτερος όμως τρόπος είναι να μάθετε το παιδί σας και να καταλάβετε ότι όπως όλα τα παιδιά έτσι κι αυτό θα εκτεθεί κάποια στιγμή στα ναρκωτικά .
Ο γονιός που λέει “το δικό μου παιδί, ποτέ”, είναι εκείνος ακριβώς που δεν θα δει τα σημάδια που θα φανερώνουν ότι το παιδί του έχει αρχίσει να πειραματίζεται με κάποια απαγορευμένη ουσία. Να λοιπόν τι θα πρέπει να προσέξετε σαν προειδοποίηση ότι υπάρχει κάποια επαφή με τα ναρκωτικά ή το ποτό:
Δραματικές αλλαγές στο είδος του ντυσίματος, στα μαλλιά ή τη μουσική.
Μήπως το παιδί σας άρχισε να ακούει εντελώς διαφορετική μουσική από πριν; Μήπως βάφει τα μαλλιά του σε τίποτα περίεργα χρώματα για να είναι της μόδας; Μήπως ντύνεται παράξενα για να “κολλάει” με τους φίλους του στο σχολείο;
Όλα αυτά είναι σημάδια ότι το παιδί σας υποκύπτει στην πίεση των συνομηλίκων του. Αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύει να υποκύψει στην ίδια παρεΐστικη πίεση και με τα ναρκωτικά. Όλοι θέλουμε να είμαστε “ενσωματωμένοι” στην κοινωνία -ιδιαίτερα τα παιδιά – και το να ενδίδεις στις απαιτήσεις της παρέας σου δεν είναι αναγκαστικά κακό πράγμα.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα παιδιά δεν διαθέτουν τον πλούτο των εμπειριών που χρειάζεται για να πάρουν κάποιες αποφάσεις κι έτσι το να υποκύπτουν τυφλά στις επιλογές των φίλων τους μπορεί να τα βάλει σε μπελάδες.
Οι “κακές παρέες”
Το παιδί σας μπορεί να σας πει ότι οι φίλοι του είναι “και γαμώ τα παιδιά” πράγμα που μπορεί να είναι αλήθεια. Αλλά χρειάζεται να ρίξετε μια προσεκτικότερη ματιά στο είδος των παιδιών με τα οποία τριγυρνά.
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το παιδί σας να συμπεριφέρεται όπως οι φίλοι του, όταν δεν είστε μπροστά. Μήπως κάποια παιδιά καπνίζουν; Αν ναι, τότε μάλλον καπνίζει και το δικό σας.
Οι φίλοι του παιδιού σας είναι σαν ένας καθρέφτης για το γιο ή την κόρη σας. Κοιτάξτε σ’ αυτόν τον καθρέφτη και προσπαθήστε να δείτε το δικό σας παιδί. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να πάρετε μια ιδέα για το πως είναι το παιδί σας είναι να κοιτάξετε καλύτερα τους στενούς φίλους του.
Αργοπορίες και σκασιαρχεία.
Πρέπει να μένετε σε επαφή με το σχολείο του. Μην επαφίεστε στην αντίληψη ότι το σχολείο θα έρθει σε επαφή με σας αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα.
Αν το παιδί σας αρχίσει να μπλέκεται με ναρκωτικά το πιο πιθανόν θα είναι να την κοπανάει από τα μαθήματα. Τα παιδιά συνηθίζουν να το σκάνε στη μέση της μέρας και να φτιάχνονται κάπου κοντά στο σχολείο. Μην είστε βέβαιοι ότι το σχολείο θα σας ενημερώσει για τη συμπεριφορά του.
Πρέπει να αντιληφθείτε ότι τα παιδιά είναι εκπληκτικά στο να καλύπτονται. Κάθε παιδί ξέρει να πλαστογραφεί την υπογραφή του γονιού του – χωρίς αστεία. Πάρτε τηλέφωνο στο σχολείο πότε-πότε και ρωτήστε για τις απουσίες του. Μην θεωρείτε τίποτε δεδομένο, κάντε τη δική σας έρευνα.
Έλλειψη ενδιαφέροντος στο σχολείο.
Μήπως το παιδί σας δείχνει να μην ενδιαφέρεται για το πώς τα πάει στο σχολείο; Μήπως φαίνεται να διαβάζει πολύ λίγο στο σπίτι; Επιστρέφει αμέσως από το σχολείο ή τριγυρνάει κάπου έξω με τις ώρες;
Το παιδί σας θα πρέπει να δείχνει ένα υγιές ενδιαφέρον για τα μαθήματά του. Αν δεν το κάνει , τότε υπάρχει μια πιθανότητα να έχει μπλέξει με ναρκωτικά.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που χάνεται μετά τον πειραματισμό με τα ναρκωτικά είναι το ενδιαφέρον για το σχολείο.
Βέβαια να θυμάστε ότι σε κανέναν δεν αρέσει το σχολείο κάθε μέρα της εβδομάδας. Μήπως σε σας άρεσε; Το διάβασμα είναι μια δύσκολη δουλειά και όλοι χρειάζονται ένα διαλειμματάκι πού και πού. Αλλά τα διαλείμματα πρέπει να κερδίζονται με σκληρή εργασία πρώτα.
Απομόνωση από την οικογένεια. Μήπως το παιδί σας φέρεται κάπως απόμακρα; Όταν το ρωτάτε τι κάνει, μήπως σας δίνει αόριστες απαντήσεις. Μήπως θέλει να τρώει μόνο του στο δωμάτιό του, κάθε μέρα, αντί μαζί με τους υπόλοιπους της οικογένειας;
Τα παιδιά είναι έξυπνα – ξέρουν ότι το καλύτερο ψέμα είναι αυτό που δεν λέγεται. Αν δεν σας λέει με τι ασχολείται, το πιο πιθανό είναι να σας κρύβει κάτι.
Δραματικές αλλαγές στην συμπεριφορά και την προσωπικότητα.
Μήπως το παιδί σας, σας φαίνεται ξαφνικά σαν ένας άλλος άνθρωπος με διαφορετική προσωπικότητα; Μήπως απέκτησε ξαφνικά “μάγκικη” ή απότομη συμπεριφορά;
Αν το παιδί σας πειραματίζεται με τα ναρκωτικά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δείτε τέτοιες αλλαγές συμπεριφοράς. Συχνά οι γονείς αυτό το βλέπουν σαν φυσιολογική εφηβική συμπεριφορά – που μπορεί και να είναι. Αλλά μην κάνετε το λάθος να αγνοήσετε την αλλαγή προσωπικότητας του παιδιού σας γιατί μπορεί να παραβλέψετε ένα από τα πιο οφθαλμοφανή σημάδια ότι το παιδί σας έχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά.
Αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου.
Αυτή η αλλαγή θα πρέπει να είναι αρκετά φανερή. Μήπως το παιδί ξενυχτά (ακόμα κι ολόκληρη τη νύχτα) και αρνείται να σηκωθεί μια λογική ώρα το πρωί; Μήπως κοιμάται πάρα πολύ ή πολύ λίγο;
Αν δεν κοιμάται πολύ μπορεί να παίρνει κάποιο είδος διεγερτικού. Αν κοιμάται πάρα πολύ μπορεί να παίρνει τίποτα ηρεμιστικά. Σ’ όλους αρέσει να κοιμόμαστε λίγο περισσότερο μια φορά στο τόσο, αλλά έχετε το νου σας για υπερβολικές διακυμάνσεις στις ώρες του ύπνου.
Εκτεταμένη χρήση βρώμικης ή ανήθικης γλώσσας.
Μήπως το παιδί σας ξαφνικά άρχισε να μιλά με βρομόλογα; Αυτό θα σας υποδείκνυε ότι άρχισε να ενδίδει στην πίεση της παρέας του και θα ήταν ένα σημάδι προειδοποίησης για σας.
Αν προσπαθεί να ενταχθεί στην παρέα του βρίζοντας, ίσως ψάξει και για άλλους τρόπους να κερδίσει την αποδοχή από την ομάδα των ομηλίκων του/της. Ένας από αυτούς τους τρόπους θα μπορούσε να είναι και τα ναρκωτικά.
Υπερβολικά μεγάλη ή υπερβολικά μικρή ποσότητα φαγητού.
Να ένα ολοφάνερο σημάδι πειραματισμού με τα ναρκωτικά που μπορεί να μας μπερδέψει και να το θεωρήσουμε φυσιολογική εφηβική συμπεριφορά. Μήπως το παιδί σας έρχεται σπίτι το βραδάκι, αφού έχει τριγυρίσει με τους φίλους του και καταβροχθίζει ότι γλυκό υπάρχει στο ψυγείο;
Το τσιγαριλίκι σε ξενηστικώνει και το ψυγείο είναι μια έτοιμη πηγή μεζέδων που θα ικανοποιήσουν την όρεξη του παιδιού σας.
Μήπως χάνει αρκετά διαδοχικά γεύματα; Η χρήση των διεγερτικών περιορίζει την όρεξη – γι΄ αυτό και είναι το κύριο συστατικό των χαπιών διαίτης. Μια ασυνήθιστη απώλεια της όρεξης, ιδιαίτερα στα νεαρά κορίτσια που θέλουν να φαίνονται αδύνατα μπορεί να είναι ένδειξη χρήσης διεγερτικών.
Παράνοια – Όλοι είναι εναντίον μου
Μήπως ο γιος ή η κόρη σας συμπεριφέρονται σ’ όλους σαν να ήταν εχθροί τους; Μήπως έχουν την τάση να λένε ότι όλοι είναι εναντίον τους; Μήπως σας φαίνονται υπερβολικά παρανοϊκοί; Αυτή δεν είναι κανονική εφηβική συμπεριφορά και είναι ένα από τα πλέον κοινά δείγματα κατάχρησης ναρκωτικών.
Μάτια διασταλμένα – κόκκινα – γυαλιστερά
Μήπως τα μάτια του παιδιού σας, σάς φαίνονται περίεργα; Μήπως οι κόρες είναι υπερβολικά μεγάλες ή μικρές; Τα μάτια κάποιου δείχνουν τα αποτελέσμτα των ναρκωτικών που παίρνει. Αν φοβάστε ότι τα παιδιά σας πειραματίζονται με ναρκωτικά, προσέξτε τα μάτια τους!
Ξαφνικά ξεσπάσματα θυμού.
Μήπως ο γιος ή η κόρη σας ανέπτυξε μια βίαιη πλευρά; Μήπως άρχισε να έχει ξαφνικά και ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα θυμού; Δεν εννοούμε απαραιτήτως φυσική βία, αυτό ισχύει και για κάποιον νεαρό που φωνάζει συνεχώς και απειλεί τους άλλους. Καθένα από αυτά τα πρότυπα της συμπεριφοράς θα ‘πρεπε να σας προειδοποιήσει ότι το παιδί σας μπορεί να πειραματίζεται με τα ναρκωτικά.
Ψέματα!
Αν το παιδί σας έχει μπλέξει θα σας πει ένα σωρό ψέματα για να καλυφτεί. Αν υποψιάζεστε ότι δεν σας λέει την αλήθεια σε επαναλαμβανόμενη βάση, τότε μάλλον το ένστικτό σας είναι σωστό. Επιμένετε και μάθετε τι είναι αυτό που προσπαθεί να σας κρύψει. Τα ναρκωτικά είναι πάντα μια απειλητική πιθανότητα.
Κυκλοθυμικές μεταπτώσεις.
Μήπως το παιδί σας φαίνεται τη μιά μέρα αληθινά ευτυχισμένο και την άλλη τρομερά θλιμμένο; Μήπως τα συναισθήματά του ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς; Αυτό συχνά πιστοποιείται ως φυσιολογική εφηβική συμπεριφορά -και μπορεί να είναι, αλλά μπορεί να είναι επίσης και δείγμα κατάχρησης ναρκωτικών.
Υπερβολικές χρηματικές απαιτήσεις ή εξαφάνιση χρημάτων
Τα ναρκωτικά κοστίζουν και κοστίζουν πολύ. Αν το παιδί σας ζητάει συνεχώς χρήματα, ή αν χάνετε χρήματα από το πορτοφόλι ή την τσάντα σας, πρέπει να συζητήσετε σοβαρά μαζί του. Μήπως τυχαίνει και χρειάζονται πάντα γύρω στα 20 με 50 ευρώ; (5.000-15.000 δρχ); Τόσο κοστίζουν συνήθως τα ναρκωτικά.
Υπερβολικά αργή ή υπερβολικά γρήγορη ομιλία.
Αν το παιδί σας καπνίζει χασίς ή μαριχουάνα, τότε πιθανώς να μιλάει πολύ αργά ή να εκφράζει ιδέες χωρίς κανένα νόημα. Το τσιγαριλίκι σε ρίχνει σε αποχαύνωση και επηρεάζει την διαδικασία της σκέψης.
Αν το παιδί χρησιμοποιεί διεγερτικά, θα μιλά πολύ γρήγορα και θα αντιδρά ταχύτατα. Κοιτάξτε για δραστικές αλλαγές στον τρόπο ομιλίας του. Αν τη μια μέρα μιλά φυσιολογικά και το επόμενο απόγευμα τρέχει με χίλια, τότε τα ναρκωτικά είναι μια σοβαρή πιθανότητα.
Κατακλείδα
Αυτά που μόλις διαβάσατε είναι τα πιθανά σημάδια για την κατάχρηση ναρκωτικών ή οινοπνεύματος από το παιδί σας. Ή μπορεί να είναι σημάδια ότι το παιδί σας έχει κάποια άλλα προβλήματα. Ή μπορεί να είναι σημάδια ότι το παιδί σας είναι εντελώς φυσιολογικό. Δεν υπάρχει πάντοτε η σωστή απάντηση. Έχετε το νου σας για δραστικές αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού σας.
Εσείς είστε το καταλληλότερα εξοπλισμένο άτομο για να εντοπίσετε τα σημάδια που θα δείχνουν τα προβλήματα του παιδιού σας -είτε έχουν να κάνουν με ναρκωτικά είτε όχι- γιατί εσείς είστε το άτομο που γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους το παιδί σας.
