Το 1842, στη γωνία Αιόλου 59 και Βύσσης, ο Σπυρίδων Παυλίδης άνοιξε το “Γλυκισματοποιείον Παυλίδου” και σέρβιρε βακλαβάδες, λουκούμια και κομφέτα. Το 1852, έφερε πρώτος στην Ελλάδα το κακάο σαν ρόφημα και το 1861 παρασκεύασε την πρώτη σοκολάτα με την εμπορική ονομασία “Τσοκολάτα Υγείας Παυλίδου”.

Έτσι, ξεκίνησε η μεγάλη σοκολατοβιομηχανία Παυλίδου.

Τα χρόνια πέρασαν, η επιχείρηση πέρναγε, διαρκώς αναπτυσσόμενη, από γενιά σε γενιά και η σοκολάτα λατρεύτηκε και υπερκαταναλώθηκε από τον Έλληνα. Όλον αυτόν τον καιρό και παρά την δημιουργία των μεγάλων βιομηχανικών δομών του Παυλίδη, το αρχικό γλυκισματοποιείο λειτουργούσε ανελλιπώς, αφού βέβαια, είχε εξελιχθεί σε σύγχρονο και εκλεκτό ζαχαροπλαστείο.

Το 1951, ανέλαβε και απογείωσε την όλη επιχείρηση, ο Δημήτριος Παυλίδης. Ο τελευταίος είχε γαμπρό τον κοσμικό Αθηναίο, Γιώργο Πολυχρόνη. Είπε να τον στρώσει στη δουλειά και το 1961, τον έστειλε στο Βατραχονήσι, στην Αμύντα 4, να ανοίξει και να διευθύνει το ζαχαροπλαστείο “Μαγεμένος Αυλός” σαν πρατήριο του κεντρικού ζαχαροπλαστείου Παυλίδη.

Ο Πολυχρόνης κατάλαβε γρήγορα, ότι το ζαχαροπλαστείο δεν θα είχε εμπορική επιτυχία, αφού το σημείο δεν είχε το απαραίτητο για την δημιουργία τζίρου, “πέρασμα”.

Έτσι, μετέτρεψε το ζαχαροπλαστείο στο ομώνυμο εστιατόριο, που έμελλε να γράψει ιστορία και μέχρι περίπου το 1990, να συγκαταλεχθεί στα καλλίτερα Αθηναϊκά εστιατόρια. Από το 1990 και μετά την αλλαγή της ιδιοκτησίας του, άλλαξαν πολλά από την πρότερη κατάσταση. Κυρίως και το βασικότερο, άλλαξε η παλιά κεντρική ιδέα, η κουζίνα, αλλά περί ορέξεως ουδείς λόγος.

Πηγή: Γιάννης Οικονομόπουλος