Σε μία ιδιαιτέρως νοσταλγική ανάρτηση προχώρησε σήμερα, 21 Μαρτίου, ο Θοδωρής Κολυδάς. Ο γνωστός μετεωρολόγος, που έκλεισε τα 65 του χρόνια, αναφέρεται σε «διπλά γενέθλια», που τα γιορτάζει την 1η Ιανουαρίου 1959 μαζί με άλλα 20 παιδιά του χωριού του, στις Στενιές Άνδρου.
«Όσο μεγαλώνουμε στον καθρέφτη της ζωής μας, τα γενέθλια του καθενός αποτελούν τον φυσικό πρόλογο της περίσκεψης για όσα έχουν γίνει, για όσα γίνονται και για όσα θα θέλαμε να γίνουν.
Ανήμερα της 65ης γήινης περιστροφής μου γύρω από τον ήλιο, δημοσιοποιώ μια μικρή ιστορία για τα κανονικά μου γενέθλια σήμερα, αλλά και για τα «δεύτερα» μου γενέθλια, που τα γιορτάζω την 1η Ιανουαρίου 1959 μαζί με άλλα 20 παιδιά του χωριού μου!
Είχα την τύχη να ανήκω στα παιδιά που η πρώτη τους τάξη στο δημοτικό σηματοδοτήθηκε από μία μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ο αείμνηστος Ευάγγελος Παπανούτσος σε συνεργασία με τον Ιωάννη Κακριδή εκπόνησαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964, όπου καθιερώθηκε για πρώτη φορά η υποχρεωτική εννεατής φοίτηση και η δωρεάν Παιδεία.
Μέχρι να ψηφιστεί το Ν.Δ. 4379/1964 τον Ιούλιο του 1964 από την τότε Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου και να ξεκαθαριστεί από πόσων χρονών θα πηγαίνουν τα παιδιά στο Σχολείο, όλοι οι γονείς του χωριού μας είχαν την αγωνία, μήπως τα παιδιά τους «χάσουν χρονιά» με αυτές τις αλλαγές που γινόταν.
Έτσι συγκεντρώθηκαν όσοι είχαν γεννήσει παιδιά το 1959 και με δικαστική απόφαση άλλαξαν τις ημερομηνίες όλων των αγοριών (για τα κορίτσια ούτε λόγος!). Άλλος έγινε 3 μήνες «παλαιότερος» άλλος 5, άλλος ακόμη και 7 ολόκληρους μήνες! Όλα αυτά έγιναν για να μπορέσει η δική μας «φουρνιά», να πάει από πεντέμισι χρονών σχολείο και να μη «χάσουμε» τη χρονιά.
Έτσι συνέβη το εξής παράδοξο. Σε ένα χωριό περίπου χιλίων κατοίκων με 29 παιδιά στη Α τάξη Δημοτικού, υπήρχαν 21 αγόρια τα οποία βρέθηκαν να είναι γεννημένα την 1/1/1959. Βλέπετε, έπρεπε με βάση τον νόμο που ψηφίστηκε αργότερα, την 1η Οκτωβρίου, όλοι να είμαστε πεντέμισι τουλάχιστον ετών. Και αν αυτό σας φαίνεται παράξενο, το παρακάτω που θα σας διηγηθώ είναι πέρα για πέρα αστείο.
Όταν μετά από χρόνια περάσαμε «περιοδεύον» για τον στρατό, η έκπληξη του λοχία ήταν ακόμη μεγαλύτερη, καθώς «διαπίστωσε» ότι 21 παιδιά από το ίδιο χωριό που οι πατεράδες τους ήταν ναυτικοί, γεννήθηκαν την ίδια μέρα! Μας είπε χαρακτηριστικά: «εντάξει,. ας πούμε ότι οι πατεράδες σας ήταν στο ίδιο βαπόρι και ξεμπάρκαραν την ίδια μέρα, αλλά να γεννηθείτε όλοι εσείς μετά από 9 μήνες ταυτόχρονα δεν κολλάει… Κάτι γίνεται!…
Λυθήκαμε τότε στα γέλια και για να μην τον αφήσουμε τον άνθρωπο με την απορία, του εξηγήσαμε τον λόγο που τελικώς φαινόμαστε ότι είμαστε όλοι γεννημένοι την 1/1/1959.
ΥΓ. Τα πραγματικά μου γενέθλια είναι στις 21 Μαρτίου. Απλά στα χαρτιά είμαι λίγο… μεγαλύτερος!
Αντί επιλόγου κλείνω με ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, σε στίχους και μουσική του Μάνου Χατζηδάκι, με τις φωνές του Στέλιου Καζαντζίδη και της Μαρινέλας. «Το πέλαγο είναι βαθύ».
«Το πέλαγο είναι παιδί, τρέχει και δεν το φτάνω Παιδί και στην αγάπη του, που σαν με δει το χάνω»…
