Η τραγωδία αρχίζει και καταλήγει με τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο ηγέτης που καταφεύγει σε ψευδή στοιχεία για να αναζωογονήσει τα δημοσιονομικά της χώρας καταλήγει θύμα της ίδιας της σοβαρότητάς του.
Προκαλεί τους θεούς και καταδικάζεται να κουβαλάει ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού και να ξαναρχίζει από την αρχή κάθε φορά που ο βράχος πέφτει στο κενό: είναι ο Σίσυφος. H μάχη του για να σώσει την οικονομία της χώρας του, τον στιγματίζει καταστροφικά ως τον άνθρωπο που έφερε την τρόικα στην Ελλάδα.
Μετά τον ερχομό του στην εξουσία, με αυτοδύναμη κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκαθαρίζει ότι το δημόσιο έλλειμμα δεν είναι 2,7%, όπως υποστήριζε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, αλλά 12,7% (το οποίο θα αυξανόταν ακόμη λόγω της “κληρονομιάς” που έλαβε) και εκπονεί ένα σχέδιο σταθερότητας που αποτυγχάνει εξαιτίας του διαλυμένου συστήματος δημόσιας διοίκησης: πρώτη πτώση.
Στη συνέχεια υπογράφει το ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης τον Μάιο του 2010, σκληρό και ανεπαρκές. Μόνος του παίρνει την απόφαση αυτή (η αντιπολίτευση είναι απρόθυμη) που πηγάζει από το αίσθημα του καθήκοντος που ορίζει η καντιανή ηθική και θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για το κύρος του: δεύτερη πτώση.
Η ανεπάρκεια του πρώτου σχεδίου διάσωσης φέρνει το δεύτερο, πιο γενναιόδωρο από το προηγούμενο (στα 30 έτη η αποπληρωμή και τα επιτόκια στο 3%) τον Ιούλιο του 2011. Αλλά για να διορθώσει αυτή την αλαζονεία που τον απομόνωσε, ψάχνει την νομιμότητα σε ένα δημοψήφισμα που θα επικύρωνε την λιτότητα.
Λάθος δημοκρατικής αφέλειας: Ο Νικολά Σαρκοζί, πλαισιωμένος από την Άνγκελα Μέρκελ, το βγάζει στη φόρα πριν από τη σύνοδο κορυφής στις Κάννες δηλώνοντας “το να ψηφίσεις δεν έχει νόημα. Ή ρωτάς τον λαό αν θέλει ένα σχέδιο λιτότητας, ή το αποσύρεις, ή θέτεις το πραγματικό ερώτημα: θέλετε να μείνετε στην ευρωζώνη;”. Αυτή είναι και η τρίτη πτώση. Η τελική. Παραιτείται.
Έτσι εξαφανίζεται ο μετριοπαθής σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου που γεννήθηκε στην εξορία (Μινεσότα). Αυτός που ήταν η αντανάκλαση του θρυλικού παππού του Γιώργου, πρώην πρωθυπουργού του Βασιλείου της Ελλάδος και ιδρυτή της Ένωσης Κέντρου που είχε συλληφθεί από τους συνταγματάρχες. Ο εκσυγχρονιστής του λαϊκού κληροδοτήματος που του άφησε ο πατέρας του Ανδρέας, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Ο υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη (1996-2004), ο οποίος μαλάκωσε την αριστερά, συμφιλιώθηκε με την Τουρκία και διαπραγματεύτηκε καταφέρνοντας να επιβληθεί σε ζητήματα της Κύπρου. O καθηγητής του Χάρβαρντ με την κοσμοπολίτικη προφορά που τον τρώει το σαράκι της ελληνικής πολιτικής.
Η ήττα αυτού του φιλελεύθερου σοσιαλιστή αποτελεί και την κατάρρευση της κεντροαριστεράς του ποσιμπιλισμού. Μια αλληγορία για την μεσαία τάξη που καταστράφηκε από το σαμποτάζ της ανεξέλεγκτης λιτότητας, που εκείνος ξεκίνησε. Η μεσαία τάξη τον υπερεκτίμησε και μόλις που επιβιώνει.
Ο Σίσυφος θέλει να επιστρέψει. Η Σίβυλλα των δημοσκοπήσεων δεν το προβλέπει ούτε καν κουβαλώντας το βράχο.
