Του Θοδωρή Λαπαναΐτη
Αντιμέτωπη με τη «δημιουργική ασάφεια» της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου είναι η κυβέρνηση,
η οποία καλείται να βαδίσει τις επόμενες μέρες και εβδομάδες σε ένα οικονομικό ναρκοπέδιο και ταυτόχρονα να υφίσταται ένα διαρκές bullying από τους λεγόμενους εταίρους της ΕΕ και πιστωτές της χώρας.
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα πραγματικό πρόβλημα που είναι το στέγνωμα της πραγματικής οικονομίας και εν πολλοίς οφείλεται στην τακτική του μαρτυρίου της σταγόνας που εφαρμόζει η ΕΚΤ παρέχοντας ρευστότητα με το σταγονόμετρο στις ελληνικές τράπεζες.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να ζητήσει από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου D. Tusk πενταμερή συνάντηση με τη συμμετοχή της Γερμανίδας Καγκελαρίου, του Γάλλου Προέδρου, του επικεφαλής της Κομισιόν και του κεντρικού τραπεζίτη της ΕΕ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές ο στόχος του Αλέξη Τσίπρα απ’ αυτή την πενταμερή συνάντηση θα ήταν να ζητήσει την παρέμβαση των βασικών ηγετών της ΕΕ (Μέρκελ και Ολάντ) προκειμένου «να δοθεί πολιτική λύση για το χρηματοδοτικό κενό της χώρας», που σε απλά ελληνικά μεταφράζεται σε χρηματοδότηση πριν από την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τα τεχνικά κλιμάκια (πρώην τρόικα) που βρίσκονται στην Αθήνα.
Σύμφωνα με πληροφορίες το πρόβλημα εντεινόταν από την πορεία της αξιολόγησης των εκπροσώπων των δανειστών που βρίσκονται στην Αθήνα καθώς ουσιαστικά ζητούσαν η κυβέρνηση να ξαναπιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη. Κοινώς οι δανειστές δια των αντιπροσώπων τους έθεταν ως βάση συζήτησης το email Χαρδούβελη ερμηνεύοντας κατά ανάλογο τρόπο την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.
Αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του ελληνικού αιτήματος κατά το μεσημέρι της χθεσινής μέρας για πενταμερή συνάντηση στο περιθώριο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.
Η Κομισιόν στο διαρκές αίτημα της πολιτικής διαπραγμάτευσης και λύσης του ελληνικού ζητήματος παρέπεμψε στις διαπραγματεύσεις σε επίπεδο «τεχνικών κλιμακίων» και στο κλείσιμο της αξιολόγησης. Παράλληλα έγινε έκτακτη σύνοδος του Euro Working Group και οι πιέσεις των Ευρωπαίων κορυφώθηκαν με δύο κινήσεις.
Ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισενμπλουμ άφησε ανοιχτό το σενάριο για κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων αλά Κύπρο, ενώ ο Κοστέλο επιχείρησε να μπλοκάρει κάθε νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης ως μονομερή ενέργεια, ακόμα και για νομοσχέδια που συζητούνται ήδη στη βουλή και βρίσκονται ένα βήμα πριν από την ψήφισή τους!
Το μήνυμα αυτή τη στιγμή προς την Ελλάδα από τους δανειστές και την ΕΕ είναι σαφές: Ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά από την ελληνική κυβέρνηση την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και θέλουν την ολοκλήρωση των μνημονιακών εκκρεμοτήτων της προηγούμενης κυβέρνησης.
Όπλο τους είναι αυτή τη στιγμή το γεγονός ότι κρατάνε τα κλειδιά της χρηματοδότησης και της ρευστότητας μέσω της ΕΚΤ και η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή δίνει μόνο πολιτικές απαντήσεις του τύπου «η Ελλάδα δεν εκβιάζεται» και περισσότερο επιδίδεται σε μια πολιτική διαχείριση της κατάστασης με αποδέκτες το εσωτερικό καλώντας την αντιπολίτευση να υπερψηφίσει τα νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί στη βουλή.
Παρόλα αυτά η κυβέρνηση ακόμα δεν έχει απαντήσεις για το γεγονός ότι από τη μετεκλογική στάση των Ευρωπαϊκών Θεσμών έχουν δεχτεί ισχυρά πλήγματα βασικές προεκλογικές της παραδοχές όπως το ότι «η Ευρώπη αλλάζει».
Κυβερνητικά στελέχη δεν κρύβουν το μέγεθος του προβλήματος και το αδιέξοδο που υπάρχει αυτή τη στιγμή ωστόσο επιμένουν ότι μπορεί να υπάρξει «αμοιβαία επωφελής λύση», συνεχίζοντας όμως να κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους για τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης και αρκούνται απλά να δηλώνουν ότι θα επιμείνουν στο επίπεδο της πολιτικής διαπραγμάτευσης για μια λύση στο ελληνικό ζήτημα.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση ο Γιάννης Δραγασάκης με άρθρο του στους FT που συνυπογράφουν οι Γιάνης Βαρουφάκης και Ευκλείδης Τσακαλώτος επεσήμανε ότι η Ελλάδα δεν ζητάει ειδική μεταχείριση αλλά μεταχείριση στο πλαίσιο της ισοτιμίας των κρατών μελών της ΕΕ.
Σε κάθε περίπτωση όμως τα γεγονότα μετά την 20η Φεβρουαρίου δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι έχουν στα χέρια τους τα χρηματοδοτικά εργαλεία και μπορούν να χρησιμοποιούν προς όφελός τους το χρόνο. Το πιο ισχυρό χαρτί αυτή τη στιγμή της κυβέρνησης είναι το γεωπολιτικό για να ελπίζει σε ένα συμβιβασμό και στην αποφυγή της ρήξης αν αυτός είναι ο στόχος της.
Τον γεωπολιτικό παράγοντα φαίνεται πως λαμβάνουν υπόψη του το Βερολίνο και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και από την άποψη αυτή δεν είναι τυχαίες οι διαρροές που έκανε την προηγούμενη εβδομάδα το περιβάλλον της Γερμανίδας Καγκελαρίου ότι επιθυμεί ένα συμβιβασμό με την Ελλάδα για «γεωπολιτικούς λόγους» και στη συνέχεια πήρε την πρωτοβουλία η Άγκελα Μέρκελ να καλέσει τον Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο.
Παρόλα αυτά, σε ότι αφορά αυτό καθ’ αυτό το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας η Άνγκελα Μέρκελ φρόντισε να «αδειάσει» τον Αλέξη Τσίπρα στον ορυμαγδό των χθεσινών εξελίξεων με μια διαρροή που συνιστά κίνηση unfair. Η Γερμανίδα Καγκελάριος φέρεται να είπε σε στελέχη του Κόμματός της ότι οι συνομιλίες της με τον Αλέξη Τσίπρα δεν υποκαθιστούν τις συνομιλίες σε τεχνικό επίπεδο στην Αθήνα!
Οι κινήσεις αυτές της Άγκελας Μέρκελ δεν είναι άσχετες με τη στάση των Αμερικανών που δηλώνουν ότι ανησυχούν για την πορεία της ευρωζώνης, ούτε με τους διαύλους επικοινωνίας που θέλει να ανοίξει ο Αλέξης Τσίπρας με τη Ρωσία, μεταβαίνοντας μάλιστα στη Μόσχα στις 8 Απριλίου προσκεκλημένος του Βλ. Πούτιν.
Ο Λευκός Οίκος πάντως έχει προτρέψει για επίτευξη λύσης και συμφωνίας. Στην Αθήνα μάλιστα βρέθηκε χτες η Βικτόρια Νούλαντ βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ όπου είχε και συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό καθώς επίσης και με τους υπουργούς Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και Άμυνας Πάνο Καμμένο. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Πάνου Καμμένου που σημείωσε τη σημασία «της βοήθειας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στη σκληρή στάση που διατηρεί η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα».
Σε κάθε περίπτωση οι ισορροπίες είναι εύθραυστες και η πορεία του ελληνικού ζητήματος θα κριθεί από παράγοντες που υπερβαίνουν τη χώρα και τα οικονομικά της μεγέθη.
