Αποκλειστική συνέντευξη στο thecitizen.gr

1. Ας κάνουμε ένα flash back, πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;

Από μικρός είχα μια έφεση προς την τέχνη. Έλεγα ποιήματα στις επετείους , διάβαζα ωραία, μου άρεσε το σινεμά. Τα βράδια για να κοιμηθώ, μου κράταγε συντροφιά το «Θέατρο στο ραδιόφωνο», όπου ακόμα έχω στα αυτιά μου τις μυθικές φωνές του Τζόγια, της Χατζηαργύρη, του Παντελή Ζερβού, της Μανωλίδου, του Νέζερ , του Χορν, της Παξινού, της Λαμπέτη και όλων αυτών των μεγάλων ηθοποιών και η φαντασία μου ταξίδευε.
Αργότερα στο γυμνάσιο με την καθοδήγηση μιας εξαιρετικής φιλολόγου, ανεβάσαμε τη “Μαντώ Μαυρογένους” και έπαιξα τον Τσακάλωφ. Όταν ήρθα στην Αθήνα έδωσα εξετάσεις στην Σχολή του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ του ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ πέρασα και… αυτό ήταν.

2. Η οικογένειά σας πως δέχθηκε την επιλογή σας;

Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Οι γονείς μου, αφού μου επεσήμαναν τις δυσκολίες που θα συναντήσω, στήριξαν την επιλογή μου. Και εγώ φρόντισα, να τους κάνω να καμαρώνουν για μένα.

3. Αισθάνεστε δικαιωμένος από τις επαγγελματικές επιλογές σας, νιώθετε ότι κάνατε αυτό που ονειρευτήκατε;

ΝΑΙ !!! Έχω κάνει δουλειές για τις οποίες χαίρομαι. Δεν χρειάστηκε να κάνω συμβιβασμούς ή να συμμετέχω σε δουλειές με γνώμονα την επιβίωση.

4. Υπήρξε κάποια κατάσταση στην καλλιτεχνική σας πορεία, που να σας δυσκόλεψε, που να σας έφερε σε δύσκολη θέση;

Για να καταλάβετε πόσο δύσκολη είναι πολλές φορές η δουλειά μας.
Όταν γεννιόταν η κόρη μου, με έπαιρναν συνέχεια τηλέφωνο από την παραγωγή-έκανα το «Θα βρεις το Δάσκαλο σου» τότε- και με ρωτούσαν αν γέννησε η γυναίκα μου. Είχα χαρεί πολύ από το ενδιαφέρον, που έδειχναν. Τελικά όταν τους είπα ότι γέννησε και όλα ήταν εντάξει μου είπαν «Α! Ωραία, θα έρθεις για γύρισμα».
Και άλλη μια φορά, όταν έκανα την ταινία η «ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ», είχα ένα ατύχημα με τη μηχανή. Είχα πέσει, είχα χτυπήσει στα πλευρά, δεν μπορούσα να αναπνεύσω και τα χέρια μου ήταν ματωμένα. Όταν πήρα πάλι την παραγωγή να τους το πω, με ρώτησαν «Στο πρόσωπο έχεις χτυπήσει;!!!. Όχι, τους απάντησα. « Α! Ωραία!!!» Την επόμενη μέρα ήμουν σε ένα μπαλκόνι στην πλατεία Κοτζιά, με φοβερούς πόνους και εκφωνούσα λόγο, σαν μελλοντικός Δήμαρχος της Αθήνας.

5. Ναι ή όχι, πόσες φορές μετανιώσατε για το ένα ή το άλλο;

Και τα Ναι και τα Όχι είναι επιλογές μας. Και τις επιλογές μας πληρώνουμε πάντα.!!!

6. Είναι πολυτέλεια για έναν καλλιτέχνη το «όχι» ή τελικά απαραίτητο συστατικό για να εξελιχθεί;
Νομίζω ότι και στην προσωπική μας ζωή και στην καλλιτεχνική, τις περισσότερες φορές τα «Όχι», που έχουμε πει μας έχουν καλυτερεύσει σαν ανθρώπους και μας έχουν πάει μπροστά και όχι τα «Ναι» τις υποτέλειας, των εκπτώσεων, και των συμβιβασμών, προσωπικών ή καλλιτεχνικών.

7. Είχατε ήδη μια διακεκριμένη θεατρική πορεία όταν τη δεκαετία του ’90 «μπήκε» στη ζωή σας η τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία. Σε αυτή τη στιγμή της καριέρας σας, θα λέγατε ναι στην τηλεόραση, με τις υπάρχουσες οικονομικές/εργασιακές συνθήκες;

Ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα επιλογές, με βάσει το οικονομικό. Πάντα με βάσει το σενάριο, τους υπόλοιπους συντελεστές και το ένστικτο μου. Ήθελα να περνάω καλά σε μια δουλειά και δόξα τω Θεώ, δεν ξεγελάστηκα μέχρι τώρα. Τώρα δε, που οι εποχές έχουν αλλάξει και οι δυσκολίες έχουν πολλαπλασιαστεί, σαφέστατα δεν θα έλεγα όχι σε ένα καλό σενάριο, σε μια καλή συνεργασία, ασχέτως του οικονομικού, αρκεί αυτά, που θα συμφωνήσουμε, να τηρηθούν.

8. Οι δημόσιες εμφανίσεις σας είναι μετρημένες και οι προσωπικές πληροφορίες ή φωτογραφίες, ακόμα λιγότερες. Η δημοσιότητα είναι συνεργάτης, φίλη ή αναγκαίο κακό; Πως τη διαχειρίζεστε;

Πάντα φρόντιζα να μην εκθέτω την προσωπική μου ζωή, σε μέσα λαϊκής κατανάλωσης.
Πάντα ήθελα οι πληροφορίες, που έβγαιναν για μένα, να έχουν να κάνουν με τη δουλειά μου και όχι με τους έρωτές μου ή τους χωρισμούς μου. Νομίζω ότι «εάν θέλεις», μπορείς να προστατεύσεις την προσωπική σου ζωή.
Η δημοσιότητα μπορεί να είναι πολύ καλή φίλη και συνεργάτης αν τη διαχειρίζεσαι σωστά ή να σου κάνει μεγάλο κακό.
Σκοπός είναι να φροντίζει ένας καλλιτέχνης να έχει «διάρκεια στον Χώρο και στον Χρόνο» και όχι να είναι διάττοντας Αστέρας, εκμεταλλευόμενος, ή ακόμα και κολακευόμενος, που ασχολούνται τα περιοδικά και ο Τύπος, με τις ερωτοδουλειές και τους καυγάδες του.

9. Έχετε εκφράσει δημόσιο, πολιτικό λόγο και μάλιστα ιδιαίτερα αιχμηρό ενώ έχετε ασχοληθεί και με την τοπική αυτοδιοίκηση. Θα θέλατε να σχολιάσετε το σημερινό πολιτικό σκηνικό;

Δύσκολα! Πολύ δύσκολα!!! Πιστέψαμε σε μια αλλαγή. Και τελικά είμαστε στα ίδια και χειρότερα. Κληθήκαμε να έρθουμε σε ρήξη και να προχωρήσουμε μπροστά, να κάνουμε ανατροπές προς όφελος των πολλών και τελικά γίναμε διαχειριστές μιας μιζέριας και μιας κατάστασης, που δεν μας άξιζε και δεν την θέλαμε.
Ήρθαμε σαν ανατροπείς και γίναμε διαχειριστές μιας εξουσίας, που δεν την έχουμε γιατί άλλοι μας υπαγορεύουν τι θα κάνουμε.
Ήρθαμε σαν επαναστάτες, ελευθερωτές και γίναμε κοτζαμπάσηδες, φοροεισπράκτορες των Ελλήνων, υπέρ των Ευρωπαίων αφεντικών μας.

10. Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «10 μικροί νέγροι» της Άγκαθα Κρίστι. Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για την παράσταση, το ρόλο σας και τους συντελεστές της;

Θα ξεκινήσω από τους εξαίρετους συναδέλφους, που αυτό το χειμώνα με όχημα τους «10 Μικρούς Νέγρους», θα μοιραστούμε μαζί το υπέροχο ταξίδι, που μας προσφέρει η Αγκάθα Κρίστι και δεν είναι άλλοι από τους: Γιάννης Ευαγγελίδης Κοσμάς Ζαχάρωφ Αννέτα Παπαθανασίου Οδυσσέας Σταμούλης Ελένη Βουτυρά Μάκης Πατέλης, Κώστας Ζέκος, Ανθή Τσαγκαλίδου, Σίσσυ Καπετάνου.

Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Φρατζεσκάκη, τα Σκηνικά και τα Κοστούμια της Χριστίνας Κωστέα, η Μουσική επιμέλεια της Μαρίας Χριστίνας Κριθαρά, και οι Φωτισμοί του Θανάση Ρουμελιώτη.

Οι 10 Μικροί Νέγροι είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ιστορίες μυστηρίου, της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μία απομονωμένη βίλα σε ένα νησί της Αγγλίας. Καλεσμένοι από έναν μυστηριώδη οικοδεσπότη, ο οποίος έχει ανακαλύψει το σκοτεινό παρελθόν, που κρύβει ο καθένας τους και παίζει μαζί τους ένα μακάβριο παιχνίδι, το οποίο θα αφανίσει έναν, έναν τους ανυποψίαστους καλεσμένους. Ένα έργο, με χιούμορ και αγωνία με μια εξέλιξη πέρα από κάθε φαντασία.

11. Πρόκειται για ένα κλασικό έργο. Θεωρείται ότι η επιτυχία είναι δεδομένη για τέτοια έργα, που τα γνωρίζει, τα αγαπάει το κοινό και επανέρχονται στη σκηνή;

Τα κλασικά έργα ή αυτά, που θεωρούνται ότι έχουν την αναγνωσιμότητα και κατά συνέπεια δεδομένη επιτυχία, είναι και τα πιο επικίνδυνα. Σε περίπτωση αποτυχίας η πτώση ηχεί δυνατότερα στα σανίδια του Θεάτρου. Αν στο Θέατρο ξέραμε τη συνταγή της επιτυχίας, όλοι θα την κάναμε. Εκείνο που ξέρω εγώ είναι ότι σκύψαμε με σεβασμό και αγάπη σ ‘αυτό το έργο όπως και σε κάθε έργο, που ανεβάζουμε. Καταθέσαμε τη δική μας ανάγνωση και πρόταση και καλούμε τον κόσμο να έρθει και να ταξιδέψει μαζί μας στον όμορφο κόσμο μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι.

Σας περιμένουμε λοιπόν στο Θέατρο Ελιάρτ, Κωνσταντινουπόλεως 127.