του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη
Οι αριθμοί εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι εξοντωτικοί. Ξεπερνούν τις 5000 καθημερινά.
Η ευρωπαϊκή κινητοποίηση μετά τις βαρβαρότητες στο Παρίσι, με συνοριακούς ελέγχους μετακίνησης ακόμη και στα πλαίσια της ζώνης Σένγκεν, περιορίζει αναγκαστικά τις μετακινήσεις πληθυσμών προς την Ευρώπη.
Το προσφυγικό –μεταναστευτικό θέμα έχει ήδη γίνει εθνικό ζήτημα για την Ελλάδα και θα γίνει πολύ γρήγορα και ζήτημα δημοκρατίας.
Είναι εθνικό θέμα διότι είναι και θα παραμείνει κεντρικό ζήτημα της Ευρώπης και γιατί η Ελλάδα είναι πλέον η κύρια πύλη εισόδου προσφύγων και μεταναστών. Ταυτόχρονα η αυστηροποίηση των κανόνων μετακίνησης και η αυξανόμενη απροθυμία των υπολοίπων χωρών να επιτρέψουν τη διέλευση,δημιουργεί «συνωστισμό» στα σύνορα και θα αυξήσει εκθετικά τις πιθανότητες συνοριακών επεισοδίων. Ο φράκτης της Ουγγαρίας ήταν η αρχή , τα κλειστά εθνικά σύνορα έφθασαν μέχρι τη Σερβία και τα Σκόπια.
Θα γίνει θέμα δημοκρατίας γιατί στις μεταναστευτικές ροές συντελείται μια ντε φάκτο διαλογή. Οι πρόσφυγες-Σύριοι κατά πλειοψηφία- γίνονται απείρως ευκολότερα αποδεκτοί στην Ευρώπη σε αντίθεση με τους μετανάστες –κυρίως Αφγανούς- οι οποίοι όλο και περισσότερο στοιβάζονται στην προ Ουγγαρίας Βαλκανική ενδοχώρα. Η Ελλάδα, εάν συνεχίσει να είναι, απλά και μόνο,αμήχανη και πανικόβλητη, κινδυνεύει πολύ να χρειαστεί να αντιμετωπίσει εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες , με πολύ διαφορετικό πολιτισμό, κώδικες και δυνατότητες ενσωμάτωσης. Σε αυτή την περίπτωση οι αντιδράσεις της κοινωνίας θα είναι απρόβλεπτες, αλλά σίγουρα καθόλου δημοκρατικές.
Για να αντιμετωπιστούν έγκαιρα τα παραπάνω χρειαζόμαστε επειγόντως εθνική εξωτερική πολιτική με σχεδιασμό και βάθος. Το κενό ταξίδι του πρωθυπουργού στην Τουρκία ,δεν νοείται να επαναληφθεί. Έμειναν αναπάντητες θέσεις των Τούρκων σε θέματα εθνικού εναέριου χώρου, το Κυπριακό από διακοινοτικό επανήλθε σε ζήτημα Ελλάδας Τουρκίας, το προσφυγικό παρεπέμφθη σε τριμερή συνάντηση με τη Γερμανία επιδιαιτητή (sic) λες και η Ελλάδα δεν ανήκει στην ΕΕ!ΟΙ καλές προσωπικές σχέσεις με άλλους ηγέτες είναι χρήσιμες μόνο όταν έχεις σχέδιο και μπορείς πάνω σε αυτές να χτίσεις πολιτική.
Χρειάζονται :
Α. Η δημιουργία συμμαχιών με τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες , κυρίως στα δυτικά μας ξεκινώντας από τα Σκόπια. Κεντρικός στόχος η κατανομή των μεταναστών μεταξύ των βαλκανικών χωρών και οικοινές, χρηματοδοτούμενες από την υπόλοιπη Ευρώπη, πολιτικές άμεσης επαναπροώθησης. Εάν δεν αντιληφθούμε την γεωπολιτική επανάσταση του μεταναστευτικού και συνεχίσουμε να εγκλωβιζόμαστε σε ξεπερασμένες μάχες ονομάτων, ο φράκτης στη Γευγελή θα είναι μόνον η αρχή.
Εάν ο βαλκανικός χώρος δεν πιέσει συμμαχικά, ενωμένα, με πνεύμα συνεργασίας και ρεαλισμού για διευθετήσεις με την υπόλοιπη Ευρώπη, τότε θα μετατραπεί σε ενδοχώρα χωματερής ανεξέλεγκτων ανθρώπινων ροών. Θα αυξηθεί κάθετα οκίνδυνος εθνικών αναφλέξεων ,οι οποίες λανθάνουν στην περιοχή.
Χρειάζεται να κάνουμε ότι ο Βενιζέλος το 1912,που αντί να εγκλωβισθεί στο Μακεδονικό, συμμάχησε με τους Βαλκάνιους ανταγωνιστές κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όρισε δηλαδή ως προτεραιότητα το ευρωπαϊκά και βαλκανικά μείζον και εντός του εξυπηρέτησε πολλαπλούς στόχους. Κατ αναλογία σήμερα, η Ελλάδα , ως χώρα της ΕΕ και ως αρχικός αποδέκτης των ροών, οφείλει να οργανώσει τον βαλκανικό διάλογο και τη συνεννόηση.
Β. Να απεμπλακούμε από τη συζήτηση περί κοινών περιπολιών και να ενισχύσουμε τον έλεγχο των συνόρων. Τα σύνορα τα φυλάνε οι ένοπλες δυνάμεις μας ,αλλά τα ελέγχει και τα αστυνομεύει η αστυνομία και το λιμενικό . Με την έννοια αυτή η φιλολογία περί εθνικών συμφερόντων είναι εντελώς εκτός θέματος. Χρειάζεται επειγόντως να αστυνομεύσουμε τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μας το ζητούν επιτακτικά οι εταίροι, πρέπει να το οργανώσουμε και να το υλοποιήσουμε επιχειρησιακά.
Έχω προτείνει συγκεκριμένα μέτρα εδώ για την αποτελεσματική καταγραφή και ταυτοποίηση εισερχομένων, για τα περίφημα hotspots που πολλοί,ακόμη και ευρωπαίοι, αφελώς πιστεύουν ότιθα δεχτούν οι Τούρκοι να γίνουν ολα στη χώρα τους.Χρειάζεται να διαμορφωθεί επιχειρησιακό σχέδιο συνεργασίας αλλά και πίεσης στην Τουρκία για τον έλεγχο κυκλωμάτων διακινητών. Ο δρόμος για την Ευρώπη δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι, με γέφυρα τα νησιά του Αιγαίου.
Για παράδειγμα, οι χιλιάδες εξωλέμβιες μηχανές μιας χρήσης που γεμίζουν σαν κουφάρια τις παραλίες της Λέσβου και των άλλων νησιών, μπορούν κάλλιστα να ελεγχθούν στη διακίνηση τους εντός Τουρκίας. Από την παραγγελία στην Κίνα έως την παράδοση στην τουρκική ενδοχώρα. Έχουν όγκο, είναι φορτία, δεν κρύβονται. Χωρίς μηχανές η διακίνηση δυσκολεύει. Αυτό σημαίνει αστυνόμευση! Τα υπόλοιπα είναι λόγια που απλά μολύνουν τον αέρα.
Γ. Είμαστε σε «πόλεμο» και θέλουμε στρατό και πολεμοφόδια. Να οργανώσουμε με απόλυτη προτεραιότητα τον συντονισμό κεντρικής διοίκησης , ΟΤΑ, ΜΗΚΥΟ αλλά και εθελοντών στους τόπους υποδοχής, συγκέντρωσης και μετακίνησης μεταναστών.
Οι δήμοι της πρώτης γραμμής έχουν κινητοποιηθεί αλλά όχι συντονισθεί. Οι υπόλοιποι , ξεκινώντας από την Αθήνα και τη Θες/νίκη χρειάζεται , σε συνεργασία με την κεντρική διοίκηση, όπου αυτό είναι εφικτό, να αλλάξουν άρδην προτεραιότητες. Η κοινωνία πολιτών και τα δίκτυα αλληλεγγύης, όλοι αυτοί οι πόροι των δήμων, θα έχουν μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση, εκρηκτική κι ασύμμετρη να αντιμετωπίσουν. Δεν γίνεται ούτε να συνεχίζουν αμέριμνα τα παλιά τους σχέδια, ούτε να θεωρούν ότι το πρόβλημα θα σταματήσει στην αυλή τους.
Στο κάθε νησί εισόδου χρειάζεται να υπάρξει, εφοδιασμένη τεχνολογικά και εκπαιδευμένη επιχειρησιακά μια συντονιστική ομάδα διαχείρισης κρίσης. Αυτή τη στιγμή επιχειρούν ασυντόνιστα, σπαταλώντας πόρους και δημιουργώντας αχρείαστες εσωτερικές τριβές, αρχές, ΜΗΚΥΟ και εθελοντές.
Το Υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής έχει πολιτικη ηγεσία αλλά καθόλου επαρκή στελέχωση και αρμοδιότητες συντονισμού. Η επιχειρησιακή διαχείριση χρειάζεται να ανατεθεί στους επαγγελματίες των σωμάτων αστυνόμευσης και η πολιτική διεύθυνση να γίνεται στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο.
Η αστυνόμευση για να είναι αποτελεσματική χρειάζεται να συντονισθεί με την απόλυτη αποδοχή και ανάδειξητου ανθρωπιστικού έργου που συντελείται σήμερα. Ο πιο πολύτιμος πόρος που διαθέτει αυτή τη στιγμή η χώρα και πρέπει να αναγνωρίσει και να επικοινωνήσει διεθνώς, είναι το κεφάλαιο αλληλεγγύης, προσφοράς και συναίσθησης που σχηματίζεται. Πραγματικά, μόνο με το κύμα φιλελληνισμού της Επανάστασης μπορεί να συγκριθεί αυτό που συμβαίνει με τους χιλιάδες εθελοντές των νησιών που συρρέουν αυτόβουλα από την Ευρώπη, σε μικρές ομάδες, με την αυτοοργάνωση των κοινωνικών δικτύων και επιχειρούν στο πεδίο της διάσωσης, της υποδοχής, της φροντίδας των προσφύγων και μεταναστών.
Κοντά τους, Έλληνες εθελοντές- όχι μόνο ντόπιοι, καλύπτουν τα κενά διαχείρισης των επίσημων φορέων και οργανισμών, που όμως κι αυτοί πασχίζουν, όπως στην περίπτωση των πληρωμάτων του Λιμενικού και της ΕΛΑΣ στα νησιά. Το ίδιο συμβαίνει στους συνοριακούς σταθμούς, στην Ειδομένη και τη Γευγελή. Δεν εξωραΐζω, δεν ωραιοποιώ. Δίπλα σε όλους αυτούς φυσικά υπάρχουν και δρουν κερδοσκόποι κι εκμεταλλευτές, με το σάντουιτς να κοστίζει 5 ευρώ στη Μόρια ή η φόρτιση του κινητού δύο ευρώ σε άλλα μέρη. Η ανάδειξη του κινήματος αλληλεγγύης σε συνδυασμό με τον αποτελεσματικό συντονισμό των δράσεων τοπικά, θα βοηθήσει και στην ανακούφιση των κατοίκων κυρίως των νησιών , που υφίστανται «επίθεση», βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει ριζικά.
Επειδή ζούμε ιστορικές στιγμές, όπου πολλά από όσα πιστεύαμε ανατρέπονται, όπου παράλληλα με την οπισθοδρόμηση των ελευθεριών και τους κινδύνους συρράξεων στην Ευρώπη, αναδύεται πολιτισμός αλληλεγγύης και ελπίδας, η Ελλάδα στην καρδιά του θεάτρου των επιχειρήσεων , έχει ευκαιρίες να συντονισθεί και να αναδειχθεί. Η εθνική συνεννόηση επιτυγχάνεται με καλές πρακτικές, χρήσιμες ιδέες, ανοιχτό μυαλό και πειστικό σχεδιασμό.
Αντίπαλοι μας είναι μόνο οι τρομοκράτες, οι φασίστες και η δυστυχία, κανείς άλλος εντός και εκτός συνόρων.
ΠΗΓΗ: iefimerida.gr
